Dat doet zeer!
Marianne Glashouwer-van der Lugt • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 12
Onlangs stond er een mooie foto van mijn schoonvader, wijlen ds. W. Glashouwer, in Het Zoeklicht. Wat is het fijn om te ervaren dat hij nog steeds een warm plaatsje heeft in de harten van veel mensen, maar bovenal dat zijn grote wijsheid en liefde voor Gods Woord en de Here Jezus nog steeds van invloed zijn voor gelovigen in deze tijd. En wat hebben we als (aangetrouwde) kinderen veel van hem geleerd. Ik hoor bijvoorbeeld mijn man, Willem, dikwijls zeggen: 'Mijn vader zei altijd: ga niet zitten rekenen, maar let op de tekenen. Wat Gods Woord over de dingen zegt, dat is alleen belangrijk'. En zo zouden er nog vele voorbeelden te noemen zijn.
Ook als gezin hebben we veel fijne persoonlijke herinneringen aan hem. Ik wil u graag een voorval vertellen. Onze kinderen waren nog klein, en we hadden een heel lieve hond, een Duitse herder. Mijn schoonvader en schoonmoeder waren bij ons op bezoek en we zaten gezellig een kopje koffie te drinken. Onze hond, Astra, lag aan de voeten van mijn schoonvader, want hij hield veel van dieren. Zoals u wellicht weet, was mijn schoonvader bijna blind, dus toen hij even opstond om weg te lopen, zag hij de hond niet en trapte hij hem op zijn poten. Wie schetste onze verbazing toen Astra niet naar hem uitviel of hem beet, maar mijn schoonvader begon te likken, alsof hij zeggen wilde: ach, je kunt er immers niets aan doen, want je zag me niet! Maar hij jankte wel, want het deed wel zeer! Je zou kunnen zeggen dat onze hond kwaad met goed vergold! Hij overwon zichzelf en was bereid de minste te zijn.
Dit voorval kwam me onlangs weer in gedachten, toen ik iets meemaakte dat me veel pijn deed. Iemand deed een aanval op me en haalde me naar beneden, en, wat ik nog veel erger vond, kleineerde het werk dat ik in Gods Koninkrijk mag doen. Hoe bescheiden dat werk ook is, ik doe het uit liefde voor God, en 'al wat gedaan wordt uit liefde voor Jezus dat houdt zijn waarde en zal blijven bestaan'. De gemene aanval deed me zeer en ik was boos! Gelukkig hebben we dan Gods Woord om ons op te beuren en ons de weg te wijzen! Zo vermaant de apostel Paulus ons in Rom. 12:21 dat wij ons niet door het kwade moeten laten overwinnen, maar, integendeel, dat wij het kwade moeten overwinnen door het goede!
Dat is echter niet zo gemakkelijk, dat kost strijd. Dan moet je jezelf overwinnen, en de minste zijn en daar zijn wij mensen helaas niet zo goed in! Maar wat een genade dat de Here ons daar bij wil helpen! Als we met ons probleem naar Hem toegaan, en Hem zeggen: 'Here, ik kan het niet oplossen, wilt U het maar doen', dan helpt Hij je en geeft je wijsheid om te handelen naar Zijn wil.
Het eind van het liedje was, dat ik met een cadeautje naar dat gezin toe ben gegaan en gezegd heb dat het me speet als door mijn gebrek aan liefde en aandacht de onderlinge verhouding vertroebeld was en er zo iets kon gebeuren. Ik kan niet zeggen dat we als dikke vrienden afscheid namen, maar wel dat God vrede gaf en blijdschap, omdat ik, met Zijn hulp, bereid was om Zijn wil te doen. Zo kan de Here zelfs een huisdier gebruiken om ons een spiegel voor te houden. Wie had dat gedacht!
Marianne Glashouwer-van der Lugt
Ook als gezin hebben we veel fijne persoonlijke herinneringen aan hem. Ik wil u graag een voorval vertellen. Onze kinderen waren nog klein, en we hadden een heel lieve hond, een Duitse herder. Mijn schoonvader en schoonmoeder waren bij ons op bezoek en we zaten gezellig een kopje koffie te drinken. Onze hond, Astra, lag aan de voeten van mijn schoonvader, want hij hield veel van dieren. Zoals u wellicht weet, was mijn schoonvader bijna blind, dus toen hij even opstond om weg te lopen, zag hij de hond niet en trapte hij hem op zijn poten. Wie schetste onze verbazing toen Astra niet naar hem uitviel of hem beet, maar mijn schoonvader begon te likken, alsof hij zeggen wilde: ach, je kunt er immers niets aan doen, want je zag me niet! Maar hij jankte wel, want het deed wel zeer! Je zou kunnen zeggen dat onze hond kwaad met goed vergold! Hij overwon zichzelf en was bereid de minste te zijn.
Dit voorval kwam me onlangs weer in gedachten, toen ik iets meemaakte dat me veel pijn deed. Iemand deed een aanval op me en haalde me naar beneden, en, wat ik nog veel erger vond, kleineerde het werk dat ik in Gods Koninkrijk mag doen. Hoe bescheiden dat werk ook is, ik doe het uit liefde voor God, en 'al wat gedaan wordt uit liefde voor Jezus dat houdt zijn waarde en zal blijven bestaan'. De gemene aanval deed me zeer en ik was boos! Gelukkig hebben we dan Gods Woord om ons op te beuren en ons de weg te wijzen! Zo vermaant de apostel Paulus ons in Rom. 12:21 dat wij ons niet door het kwade moeten laten overwinnen, maar, integendeel, dat wij het kwade moeten overwinnen door het goede!
Dat is echter niet zo gemakkelijk, dat kost strijd. Dan moet je jezelf overwinnen, en de minste zijn en daar zijn wij mensen helaas niet zo goed in! Maar wat een genade dat de Here ons daar bij wil helpen! Als we met ons probleem naar Hem toegaan, en Hem zeggen: 'Here, ik kan het niet oplossen, wilt U het maar doen', dan helpt Hij je en geeft je wijsheid om te handelen naar Zijn wil.
Het eind van het liedje was, dat ik met een cadeautje naar dat gezin toe ben gegaan en gezegd heb dat het me speet als door mijn gebrek aan liefde en aandacht de onderlinge verhouding vertroebeld was en er zo iets kon gebeuren. Ik kan niet zeggen dat we als dikke vrienden afscheid namen, maar wel dat God vrede gaf en blijdschap, omdat ik, met Zijn hulp, bereid was om Zijn wil te doen. Zo kan de Here zelfs een huisdier gebruiken om ons een spiegel voor te houden. Wie had dat gedacht!
Marianne Glashouwer-van der Lugt
