Christus, het onderwerp van iedere preek
Charles H. Spurgeon • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 12
De beste preek is die, waarin Christus de grootste plaats inneemt. Een dominee uit Wales, die eens het Evangelie in de kapel van mijn lieve broeder Jonathan George preekte, zei, dat Christus de Inhoud en de Hoofdsom van het Evangelie is en vertelde toen de volgende geschiedenis: Een jonge dominee had in tegenwoordigheid van een eerbiedwaardige ambtsbroeder gepreekt en vroeg deze na het einde van de dienst: "Wat denkt u van mijn preek?"
"Helaas, een zeer armoedige preek", zei deze.
"Een armoedige preek!? Ik heb er ik weet niet hoelang op gestudeerd".
"Dat kan wel zijn".
"Maar waarom noemt u het dan een armoedige preek? Was de tekstverklaring niet juist?"
"Zeker, heel nauwkeurig".
"Welnu, waarom was ze dan armoedig? Waren de beelden onjuist of de argumenten onlogisch?" "Alles was prima in orde wat dit betreft en toch was het een arme preek".
"Wilt u mij dan zeggen waarom u ze armoedig vond?" "Omdat", zei de oude man, "Christus er niet in was".
"Wel" hernam de jonge dominee, "Christus was niet in de tekst. We moeten niet altijd Christus preken. We moeten preken wat er in de tekst staat". De grijsaard antwoordde toen: “Weet u niet jongeman, dat er van elke stad en elk dorp, ja zelfs van het kleinste gehucht in Engeland, een weg naar Londen leidt?" “Ja", zei de jonge prediker.
"Welnu", hernam de oude weer, "en zo is er ook van elk Schriftvoord een weg naar de Hoofdstad der Schrift, dat is Christus. Mijn lieve broeder, wanneer u een tekst hebt gekozen, dan is het uw werk te vragen: Wat is nu de weg van hier naar Christus? En dan loopt uw preek langs de weg, die naar Christus voert. Nooit heb ik een tekst gevonden, vanwaar geen weg direct naar Christus leidt en mocht ik er nog een vinden, dan maak ik er een. Ik zou over struiken en heggen springen, maar ik moest naar mijn Meester, anders deugt een preek niet voor het land."
ds. Charles H. Spurgeon
"Helaas, een zeer armoedige preek", zei deze.
"Een armoedige preek!? Ik heb er ik weet niet hoelang op gestudeerd".
"Dat kan wel zijn".
"Maar waarom noemt u het dan een armoedige preek? Was de tekstverklaring niet juist?"
"Zeker, heel nauwkeurig".
"Welnu, waarom was ze dan armoedig? Waren de beelden onjuist of de argumenten onlogisch?" "Alles was prima in orde wat dit betreft en toch was het een arme preek".
"Wilt u mij dan zeggen waarom u ze armoedig vond?" "Omdat", zei de oude man, "Christus er niet in was".
"Wel" hernam de jonge dominee, "Christus was niet in de tekst. We moeten niet altijd Christus preken. We moeten preken wat er in de tekst staat". De grijsaard antwoordde toen: “Weet u niet jongeman, dat er van elke stad en elk dorp, ja zelfs van het kleinste gehucht in Engeland, een weg naar Londen leidt?" “Ja", zei de jonge prediker.
"Welnu", hernam de oude weer, "en zo is er ook van elk Schriftvoord een weg naar de Hoofdstad der Schrift, dat is Christus. Mijn lieve broeder, wanneer u een tekst hebt gekozen, dan is het uw werk te vragen: Wat is nu de weg van hier naar Christus? En dan loopt uw preek langs de weg, die naar Christus voert. Nooit heb ik een tekst gevonden, vanwaar geen weg direct naar Christus leidt en mocht ik er nog een vinden, dan maak ik er een. Ik zou over struiken en heggen springen, maar ik moest naar mijn Meester, anders deugt een preek niet voor het land."
ds. Charles H. Spurgeon
