Christen-zijn als directeur
Joël Oosterhagen • 93 - 2017 • Uitgave: 7
Logistiek inzetten voor de Heere
Als directeur van een transportbedrijf werkte hij zeven dagen in de week. Nadat hij tot geloof kwam, kreeg hij het verlangen om God te dienen met zijn werk. “Ook in de logistiek kan ik mij inzetten voor de Heere.”
Hij steekt het niet onder stoelen of banken. “Al het personeel weet dat ik christen ben en ze worden er ook altijd op gewezen om niet te vloeken.” Wim Bos (55) is eigenaar van een transportbedrijf en runt het samen met zijn zoon. Zijn zoon doet voor een deel de praktische zaken zoals planning en personeel aansturen en hij bezoekt voornamelijk de klanten, gaat naar bijeenkomsten en houdt het netwerk draaiende.
Hard werken
Dat hij zijn christen-zijn zo uit, is niet van zelfsprekend. Bijna tien jaar geleden kwam hij radicaal tot geloof. “Ik ben tot levend geloof gekomen vanuit het niets, want ik ben nooit opgegroeid met het geloof.” Wim komt uit een ongelovig gezin waar hard werken de maatstaf was. “Mijn opa had al een transportbedrijf, dus mijn vader, mijn broer en ik gingen ook werken in de zaak.” Op jonge leeftijd trouwde Wim en kreeg hij twee kinderen. Maar de relatie tussen hem en zijn vrouw was niet goed. “Ik was eigenlijk alleen maar bezig met mijzelf.”
In 1995 scheidde hij van zijn vrouw. Maar hij besloot weer terug te gaan omdat hij het contact met de kinderen verloor. In die tussentijd begon hij ook voor zichzelf te werken met een verhuisbedrijf. “Eigenlijk veranderde er niks, want ik was alsnog met mijzelf bezig. Om voor mijn klanten klaar te staan, zette ik mij dag en nacht voor het bedrijf in, zeven dagen in de week. En als ik vrij was dan ging ik naar het café. Daarnaast verzon ik altijd wel iets om van huis te zijn.” Toen de kinderen ouder werden, ging Wim definitief bij zijn vrouw weg.
Alpha-cursus
Na een jaartje kwam hij in contact met zijn huidige vrouw, die hij eigenlijk al heel lang kende. Als ze elkaar spraken dan ging het vaak over het geloof en dat interesseerde Wim. Op dat moment zat hij in de put. “Het ging met de zaak niet goed en ik wist niet wat het leven inhield. Ze nam mij mee naar een Alpha-cursus bij haar in de kerk en daar kreeg ik steeds meer handvatten. Daar werd mij ook geleerd hoe je kunt bidden en wat dit betekent. Toen ik op de terugweg in de auto zat, begon ik voor het eerst te bidden. Dat was zo een bijzonder moment.”
Zo groeide zijn geloof steeds meer en werd er op de Alpha-cursus veel in Wim geïnvesteerd. “God heeft mij Zijn genade gegeven en ik ben dankbaar voor mijn huidige vrouw en vele anderen van de cursus. Zij hebben mij naar de Heere Jezus gewezen.”
Schulden
Toch was er een enorme tegenslag met zijn bedrijf. Het ging slechter en slechter en het werk werd steeds minder. Ook had hij veel schulden. “Ik zat met het dilemma ‘wat nu Heer? Wat is de bedoeling hiervan?’ Het werd een steeds zwaardere last voor mij, tot de dag dat ik het niet meer zag zitten. Ik zei: ‘Heer het bedrijf is van U. Doe ermee wat U wilt want ik weet het niet meer, kan het niet meer en het lukt mij niet meer.’”
Vanaf die tijd kreeg Wim rust en begon hij alles weer op een rij te krijgen. Het ging weer iets beter met het bedrijf. “Dat is heel moeilijk te geloven, vooral voor mensen die niet christelijk zijn. Daarom verkondig ik het niet als het welvaartsevangelie. Anders denkt iedereen ‘Ik geef mijn bedrijf aan God en dan gaat het goed.’ Zo is het niet. Tegenslagen hebben we allemaal en kom je altijd tegen. Ook ik heb veel moeten inleveren totdat ik op het punt kwam zoals het bedrijf nu loopt.”
Levensstijl
Op het werk werd Wim een ander persoon. In zijn doen en laten en in het met mensen omgaan werd hij rustiger. “Ik kon beter luisteren, was niet zo gestrest en werd minder snel boos. En dit groeit nog steeds, want ik ben nooit uitgeleerd.” Zijn zoon dacht dat zijn vader een blije inslag had gehad. “Hij is namelijk opgevoed door een vader uit de wereld. Maar hij vond het best, zolang het maar goed ging met de zaak. Ook mijn cafébezoeken zijn gestopt. Ik vond dit niet meer bij mijn levensstijl passen.”
Niet alleen persoonlijk veranderde Wim, maar ook in zijn manier van zaken doen. “God zegt dat ik mij aan de regels van de overheid moet houden en dat moest groeien. In het begin had ik nog moeite om mij aan de regelgeving te houden. Zeker in deze branche hebben we te maken met veel wetgeving zoals bijvoorbeeld de rijtijdenwet. Als chauffeur mag je niet te lange dagen maken. Daar houden we ons nu strikt aan.” Ook probeert Wim transparant met zijn leveranciers om te gaan en stelt hij het betalen van facturen niet uit.
Vrije dag
Zijn tijdsindeling is ook veranderd. “Dit soort bedrijven zijn altijd zeven dagen in de week en 24 uur per dag bezig, maar nu proberen we op zondag niet meer te werken. Ik ga niet bewust een klus aannemen die op zondag moet gebeuren. Maar voor spoedklussen maken we een uitzondering. We vervoeren bijvoorbeeld traumabedden voor ziekenhuizen en die moeten gelijk vervoerd worden. Daar kom je niet onderuit en dat wil ik natuurlijk ook niet. Verder hebben alle medewerkers recht op minimaal één vrije dag in de week.”
In het begin was het een worsteling voor Wim om zijn christen-zijn te uiten in zijn werkzaamheden. Maar door CBMC, een christelijke organisatie voor ondernemers en zakenmensen, heeft hij veel geleerd hoe hij met bepaalde problemen om moet gaan binnen zijn bedrijf. “Elke week komen we met een aantal christelijke ondernemers uit de buurt samen om te bidden en Bijbel te lezen. Dit ervaar ik als heel erg nuttig. Het is goed om op zondag naar de kerk te gaan, maar het is ook goed om midden in de week met gelijkgestemden samen te komen. Want ik kan met kerkgangers niet altijd delen wat ik op mijn werk meemaak. Maar hier kunnen we alles delen en elkaar helpen. Zo groei ik steeds meer in mijn geloof.”
Hulpgoederen
Wim begon als verhuizer, maar dat groeide uit tot een logistiek bedrijf met transporten van allerlei producten in Nederland en bestemmingen door heel Europa. “Ik heb geleerd dat ik met mijn werk ook van betekenis kan zijn voor God.” En dat doet hij op diverse manieren. Bij de koffieautomaat liggen Nieuwe Testamenten in verschillende talen die chauffeurs kunnen meenemen. En Wim merkt dat ze door hen worden meegenomen. Ook via een vrachtwagen probeert hij door middel van een groot logo van de Alpha-cursus te evangeliseren. De cursus waardoor hij meer over de Heere Jezus mocht leren.
Daarnaast is Wim betrokken geraakt bij een christelijke voedselbank in de Bijlmer en mag hij als distributeur van hulpgoederen door heel Europa functioneren. “Het is een lang proces geweest totdat ik op dit punt gekomen ben, maar God heeft mij dit allemaal gegeven. Daar ben ik heel dankbaar voor. Hij neemt nu echt de leiding in mijn leven en dat ervaar ik elke dag weer.”
Joël Oosterhagen
Als directeur van een transportbedrijf werkte hij zeven dagen in de week. Nadat hij tot geloof kwam, kreeg hij het verlangen om God te dienen met zijn werk. “Ook in de logistiek kan ik mij inzetten voor de Heere.”
Hij steekt het niet onder stoelen of banken. “Al het personeel weet dat ik christen ben en ze worden er ook altijd op gewezen om niet te vloeken.” Wim Bos (55) is eigenaar van een transportbedrijf en runt het samen met zijn zoon. Zijn zoon doet voor een deel de praktische zaken zoals planning en personeel aansturen en hij bezoekt voornamelijk de klanten, gaat naar bijeenkomsten en houdt het netwerk draaiende.
Hard werken
Dat hij zijn christen-zijn zo uit, is niet van zelfsprekend. Bijna tien jaar geleden kwam hij radicaal tot geloof. “Ik ben tot levend geloof gekomen vanuit het niets, want ik ben nooit opgegroeid met het geloof.” Wim komt uit een ongelovig gezin waar hard werken de maatstaf was. “Mijn opa had al een transportbedrijf, dus mijn vader, mijn broer en ik gingen ook werken in de zaak.” Op jonge leeftijd trouwde Wim en kreeg hij twee kinderen. Maar de relatie tussen hem en zijn vrouw was niet goed. “Ik was eigenlijk alleen maar bezig met mijzelf.”
In 1995 scheidde hij van zijn vrouw. Maar hij besloot weer terug te gaan omdat hij het contact met de kinderen verloor. In die tussentijd begon hij ook voor zichzelf te werken met een verhuisbedrijf. “Eigenlijk veranderde er niks, want ik was alsnog met mijzelf bezig. Om voor mijn klanten klaar te staan, zette ik mij dag en nacht voor het bedrijf in, zeven dagen in de week. En als ik vrij was dan ging ik naar het café. Daarnaast verzon ik altijd wel iets om van huis te zijn.” Toen de kinderen ouder werden, ging Wim definitief bij zijn vrouw weg.
Alpha-cursus
Na een jaartje kwam hij in contact met zijn huidige vrouw, die hij eigenlijk al heel lang kende. Als ze elkaar spraken dan ging het vaak over het geloof en dat interesseerde Wim. Op dat moment zat hij in de put. “Het ging met de zaak niet goed en ik wist niet wat het leven inhield. Ze nam mij mee naar een Alpha-cursus bij haar in de kerk en daar kreeg ik steeds meer handvatten. Daar werd mij ook geleerd hoe je kunt bidden en wat dit betekent. Toen ik op de terugweg in de auto zat, begon ik voor het eerst te bidden. Dat was zo een bijzonder moment.”
Zo groeide zijn geloof steeds meer en werd er op de Alpha-cursus veel in Wim geïnvesteerd. “God heeft mij Zijn genade gegeven en ik ben dankbaar voor mijn huidige vrouw en vele anderen van de cursus. Zij hebben mij naar de Heere Jezus gewezen.”
Schulden
Toch was er een enorme tegenslag met zijn bedrijf. Het ging slechter en slechter en het werk werd steeds minder. Ook had hij veel schulden. “Ik zat met het dilemma ‘wat nu Heer? Wat is de bedoeling hiervan?’ Het werd een steeds zwaardere last voor mij, tot de dag dat ik het niet meer zag zitten. Ik zei: ‘Heer het bedrijf is van U. Doe ermee wat U wilt want ik weet het niet meer, kan het niet meer en het lukt mij niet meer.’”
Vanaf die tijd kreeg Wim rust en begon hij alles weer op een rij te krijgen. Het ging weer iets beter met het bedrijf. “Dat is heel moeilijk te geloven, vooral voor mensen die niet christelijk zijn. Daarom verkondig ik het niet als het welvaartsevangelie. Anders denkt iedereen ‘Ik geef mijn bedrijf aan God en dan gaat het goed.’ Zo is het niet. Tegenslagen hebben we allemaal en kom je altijd tegen. Ook ik heb veel moeten inleveren totdat ik op het punt kwam zoals het bedrijf nu loopt.”
Levensstijl
Op het werk werd Wim een ander persoon. In zijn doen en laten en in het met mensen omgaan werd hij rustiger. “Ik kon beter luisteren, was niet zo gestrest en werd minder snel boos. En dit groeit nog steeds, want ik ben nooit uitgeleerd.” Zijn zoon dacht dat zijn vader een blije inslag had gehad. “Hij is namelijk opgevoed door een vader uit de wereld. Maar hij vond het best, zolang het maar goed ging met de zaak. Ook mijn cafébezoeken zijn gestopt. Ik vond dit niet meer bij mijn levensstijl passen.”
Niet alleen persoonlijk veranderde Wim, maar ook in zijn manier van zaken doen. “God zegt dat ik mij aan de regels van de overheid moet houden en dat moest groeien. In het begin had ik nog moeite om mij aan de regelgeving te houden. Zeker in deze branche hebben we te maken met veel wetgeving zoals bijvoorbeeld de rijtijdenwet. Als chauffeur mag je niet te lange dagen maken. Daar houden we ons nu strikt aan.” Ook probeert Wim transparant met zijn leveranciers om te gaan en stelt hij het betalen van facturen niet uit.
Vrije dag
Zijn tijdsindeling is ook veranderd. “Dit soort bedrijven zijn altijd zeven dagen in de week en 24 uur per dag bezig, maar nu proberen we op zondag niet meer te werken. Ik ga niet bewust een klus aannemen die op zondag moet gebeuren. Maar voor spoedklussen maken we een uitzondering. We vervoeren bijvoorbeeld traumabedden voor ziekenhuizen en die moeten gelijk vervoerd worden. Daar kom je niet onderuit en dat wil ik natuurlijk ook niet. Verder hebben alle medewerkers recht op minimaal één vrije dag in de week.”
In het begin was het een worsteling voor Wim om zijn christen-zijn te uiten in zijn werkzaamheden. Maar door CBMC, een christelijke organisatie voor ondernemers en zakenmensen, heeft hij veel geleerd hoe hij met bepaalde problemen om moet gaan binnen zijn bedrijf. “Elke week komen we met een aantal christelijke ondernemers uit de buurt samen om te bidden en Bijbel te lezen. Dit ervaar ik als heel erg nuttig. Het is goed om op zondag naar de kerk te gaan, maar het is ook goed om midden in de week met gelijkgestemden samen te komen. Want ik kan met kerkgangers niet altijd delen wat ik op mijn werk meemaak. Maar hier kunnen we alles delen en elkaar helpen. Zo groei ik steeds meer in mijn geloof.”
Hulpgoederen
Wim begon als verhuizer, maar dat groeide uit tot een logistiek bedrijf met transporten van allerlei producten in Nederland en bestemmingen door heel Europa. “Ik heb geleerd dat ik met mijn werk ook van betekenis kan zijn voor God.” En dat doet hij op diverse manieren. Bij de koffieautomaat liggen Nieuwe Testamenten in verschillende talen die chauffeurs kunnen meenemen. En Wim merkt dat ze door hen worden meegenomen. Ook via een vrachtwagen probeert hij door middel van een groot logo van de Alpha-cursus te evangeliseren. De cursus waardoor hij meer over de Heere Jezus mocht leren.
Daarnaast is Wim betrokken geraakt bij een christelijke voedselbank in de Bijlmer en mag hij als distributeur van hulpgoederen door heel Europa functioneren. “Het is een lang proces geweest totdat ik op dit punt gekomen ben, maar God heeft mij dit allemaal gegeven. Daar ben ik heel dankbaar voor. Hij neemt nu echt de leiding in mijn leven en dat ervaar ik elke dag weer.”
Joël Oosterhagen
