Brief van blijdschap, dankzegging en voorbede
De kleine brief aan de Filippenzen - 4 hoofdstukken, 104 verzen -is de vriendelijkste brief .die Paulus heeft geschreven - geen scherpe vermaningen en geen dogmatische verhandelingen, hoewel er een paar fundamentele perikopen (2:5-11 en 3:7-14) in staan. Het is de brief van de blijdschap - niet minder dan 15 keer komt het woord of afleiding daarvan voor - en van de gemeenschap. En dat vanuit de gevangenis geschreven, waarschijnlijk uit die van Caesarea. Wat geloof vermag!
Paulus heeft een bijzondere band aan de gemeente - mijn blijdschap en kroon (4:1). Deze Romeinse kolonie was de eerste Europese stad, waar Paulus met zegen preekte. Na de klassieke aanhef - afzender, geadresseerden zegenwens ('genade': de bron en 'vrede': de rivier) - volgen dankzegging en voorbede. Paulus dankt biddend en bidt dankend. U ook?
Hij dankt voor de actieve betrokkenheid bij het Evangelie van deze gemeente in verleden en heden. Hij is er van overtuigd dat de Here - Die geen half werk doet(!) - het door Hem begonnen genadewerk zal voltooien op de Dag van Christus. Die dag komt - dat is geen versleten begrip, maar een levende, hoopvolle werkelijkheid.
Vervolgens presenteert hij zich als een echte pastor. Hij heeft de gemeente niet in zijn ambtsagenda staan, maar draagt haar op zijn hart. De gemeente heeft hem veel steun geboden toen hij zich verantwoorden moest voor het tribunaal. Daarom die sterke band, die hij met een eed bevestigt. Hij verlangt naar hen. Christus ontferming straalt van hem uit naar de gemeente toe. Wat een heerlijke verhouding tussen dienaar en gemeente. Ach, kwam het méér voor, nu je in allerlei gemeenten en kringen hoort dat het niet 'klikt' - om maar geen erger woord te gebruiken - tussen voorganger en gemeente. Dan bidt hij - voortdurend(!) - dat ze zullen groeien in de liefde (er waren en zijn remmende factoren). Hij bidt ook om een goed onderscheidingsvermogen - bijzaken niet tot hoofdzaak maken en omgekeerd - opdat ze zo zullen bloeien in geloof en een godvruchtige levenswandel zullen openbaren. Actuele woorden voor geloofs- en gemeentegroei!
ds. J.H. Velema
Ds. Velema hoopt het komende winterseizoen zeven maandelijkse cursusavonden te houden voor de Stichting 'Leren Leven' in zaal 'De Pineta' te Nunspeet.
Paulus heeft een bijzondere band aan de gemeente - mijn blijdschap en kroon (4:1). Deze Romeinse kolonie was de eerste Europese stad, waar Paulus met zegen preekte. Na de klassieke aanhef - afzender, geadresseerden zegenwens ('genade': de bron en 'vrede': de rivier) - volgen dankzegging en voorbede. Paulus dankt biddend en bidt dankend. U ook?
Hij dankt voor de actieve betrokkenheid bij het Evangelie van deze gemeente in verleden en heden. Hij is er van overtuigd dat de Here - Die geen half werk doet(!) - het door Hem begonnen genadewerk zal voltooien op de Dag van Christus. Die dag komt - dat is geen versleten begrip, maar een levende, hoopvolle werkelijkheid.
Vervolgens presenteert hij zich als een echte pastor. Hij heeft de gemeente niet in zijn ambtsagenda staan, maar draagt haar op zijn hart. De gemeente heeft hem veel steun geboden toen hij zich verantwoorden moest voor het tribunaal. Daarom die sterke band, die hij met een eed bevestigt. Hij verlangt naar hen. Christus ontferming straalt van hem uit naar de gemeente toe. Wat een heerlijke verhouding tussen dienaar en gemeente. Ach, kwam het méér voor, nu je in allerlei gemeenten en kringen hoort dat het niet 'klikt' - om maar geen erger woord te gebruiken - tussen voorganger en gemeente. Dan bidt hij - voortdurend(!) - dat ze zullen groeien in de liefde (er waren en zijn remmende factoren). Hij bidt ook om een goed onderscheidingsvermogen - bijzaken niet tot hoofdzaak maken en omgekeerd - opdat ze zo zullen bloeien in geloof en een godvruchtige levenswandel zullen openbaren. Actuele woorden voor geloofs- en gemeentegroei!
ds. J.H. Velema
Ds. Velema hoopt het komende winterseizoen zeven maandelijkse cursusavonden te houden voor de Stichting 'Leren Leven' in zaal 'De Pineta' te Nunspeet.