Breng 't es in praktijk
Feike ter Velde • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 14
Veel mensen zijn niet zeker van het eeuwige leven. Ze durven niet te geloven, dat ze behouden zijn. Ze weten niet zeker of de Here Jezus ook voor hen is gestorven en opgestaan. Ze zoeken naar innerlijke zekerheid, maar kunnen het nergens vinden. Hoe komt dat? Hier zijn enkele belangrijke oorzaken van innerlijke twijfel en onzekerheid over het eeuwig behoud:
1. Het geloof van de kinderjaren en de zekerheid van de liefde van de Here Jezus voor alle kinderen, is er niet meer. U hebt nooit, bij het volwassen worden, datzelfde geloof in de Here Jezus omgezet in een 'her-bevestiging'. U hebt nooit, nadat u volwassen bent geworden, de Here Jezus opnieuw en concreet gevraagd in uw leven te komen.
2. Een houding van niet kunnen vergeven is één van de belangrijkste oorzaken van innerlijke onzekerheid. Zijn er één of meer mensen, die u iets hebben aangedaan, waarover u nog bitter bent? De Here Jezus zegt: "...maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven" (Match. 6:15).
3. Als u in het verleden mensen kwaad hebt aangedaan en diezelfde mensen niet om vergeving vraagt en de nodige dingen in orde maakt, is twijfel aan het eeuwig behoud meestal het gevolg. De schuld over die situatie verhindert de gemeenschap met de Here. Van een gebedsleven is meestal geen sprake.
4. Is er een bepaalde zonde, die u niet wilt opgeven, terwijl u zegt een christen te zijn, dan ligt er een fundament voor grote twijfels in uw leven. Een christen belijdt, dat de Here Jezus ook werkelijk Heer over het hele leven is en machtig om te verlossen. In overgave aan Hem ligt het geheim van de verlossing. Aan weigering tot die overgave ligt een diep verborgen wortel van ongehoorzaamheid ten grondslag.
5. Bent u christen geworden op uw eigen manier? Heeft niemand verder iets met uw geloof te maken? U praat er met niemand over? Hoogmoed is de grondslag van zo'n houding. Twijfel aan uw behoudenis is het gevolg. Want de Bijbel zegt: "Want indien gij met uw mond belijdt dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden; want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot behoudenis" (Rom.10:9,10).
Als we waarlijk christen zijn geworden dan hebben we Christus als Here en Heiland 'aangenomen. Over dat 'aannemen' van Christus als Zaligmaker - dat allerbelangrijkste moment in het leven van een mens - heeft de duivel zijn verwarring gestrooid. We zijn er ruzie over gaan maken. We horen termen als: 'je kunt niets aannemen, het moet je 'gegeven' worden". Men schept een valse tegenstelling tussen 'geven' en 'aannemen'. Immers: God hééft Zijn Zoon gegeven voor een verloren wereld. Wij moeten dat 'aannemen'. Aannemen is: geloven wat God zegt. Geloven is: ontvangen wat God heeft gegeven, namelijk Zijn eigen Zoon; niet aan rechtvaardige en vrome mensen, maar aan verloren zondaren.
Kniel maar gewoon neer en zeg in volle overgave: "Here Jezus, hier ben ik. Ik geef mijzelf aan U over. Ik geloof dat U ook voor mij kwam, stierf en opstond. Ik geloof dat ik daardoor een kind van God mag zijn". Schrijf de datum van dit gebedsmoment op, leg het voor in uw Bijbel en als twijfels komen zeg dan: "Toen heb ik de Here Jezus in mijn leven aangenomen. Ik ben een kind van God".
Ga bovengenoemde vijf punten nog eens na. Doe alles weg uit uw leven wat er niet meer in thuis hoort. Wees resoluut en radicaal. De twijfels zullen nooit meer terug komen. Want de Heilige Geest getuigt in ons diepste binnenste dat we eeuwig behouden zijn (Rom. 8:16).
De Bijbel zegt:
"Want ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het Woord des Heren, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. Dan zult gij Mij aanroepen en heengaan en tot Mij bidden en Ik zal naar u horen; dan zult gij Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij vraagt met uw ganse hart. Dan zal Ik Mij door u laten vinden, luidt het Woord des Heren, en in uw lot een keer brengen" (Jer. 29:11-14).
Feike ter Velde
1. Het geloof van de kinderjaren en de zekerheid van de liefde van de Here Jezus voor alle kinderen, is er niet meer. U hebt nooit, bij het volwassen worden, datzelfde geloof in de Here Jezus omgezet in een 'her-bevestiging'. U hebt nooit, nadat u volwassen bent geworden, de Here Jezus opnieuw en concreet gevraagd in uw leven te komen.
2. Een houding van niet kunnen vergeven is één van de belangrijkste oorzaken van innerlijke onzekerheid. Zijn er één of meer mensen, die u iets hebben aangedaan, waarover u nog bitter bent? De Here Jezus zegt: "...maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven" (Match. 6:15).
3. Als u in het verleden mensen kwaad hebt aangedaan en diezelfde mensen niet om vergeving vraagt en de nodige dingen in orde maakt, is twijfel aan het eeuwig behoud meestal het gevolg. De schuld over die situatie verhindert de gemeenschap met de Here. Van een gebedsleven is meestal geen sprake.
4. Is er een bepaalde zonde, die u niet wilt opgeven, terwijl u zegt een christen te zijn, dan ligt er een fundament voor grote twijfels in uw leven. Een christen belijdt, dat de Here Jezus ook werkelijk Heer over het hele leven is en machtig om te verlossen. In overgave aan Hem ligt het geheim van de verlossing. Aan weigering tot die overgave ligt een diep verborgen wortel van ongehoorzaamheid ten grondslag.
5. Bent u christen geworden op uw eigen manier? Heeft niemand verder iets met uw geloof te maken? U praat er met niemand over? Hoogmoed is de grondslag van zo'n houding. Twijfel aan uw behoudenis is het gevolg. Want de Bijbel zegt: "Want indien gij met uw mond belijdt dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden; want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot behoudenis" (Rom.10:9,10).
Als we waarlijk christen zijn geworden dan hebben we Christus als Here en Heiland 'aangenomen. Over dat 'aannemen' van Christus als Zaligmaker - dat allerbelangrijkste moment in het leven van een mens - heeft de duivel zijn verwarring gestrooid. We zijn er ruzie over gaan maken. We horen termen als: 'je kunt niets aannemen, het moet je 'gegeven' worden". Men schept een valse tegenstelling tussen 'geven' en 'aannemen'. Immers: God hééft Zijn Zoon gegeven voor een verloren wereld. Wij moeten dat 'aannemen'. Aannemen is: geloven wat God zegt. Geloven is: ontvangen wat God heeft gegeven, namelijk Zijn eigen Zoon; niet aan rechtvaardige en vrome mensen, maar aan verloren zondaren.
Kniel maar gewoon neer en zeg in volle overgave: "Here Jezus, hier ben ik. Ik geef mijzelf aan U over. Ik geloof dat U ook voor mij kwam, stierf en opstond. Ik geloof dat ik daardoor een kind van God mag zijn". Schrijf de datum van dit gebedsmoment op, leg het voor in uw Bijbel en als twijfels komen zeg dan: "Toen heb ik de Here Jezus in mijn leven aangenomen. Ik ben een kind van God".
Ga bovengenoemde vijf punten nog eens na. Doe alles weg uit uw leven wat er niet meer in thuis hoort. Wees resoluut en radicaal. De twijfels zullen nooit meer terug komen. Want de Heilige Geest getuigt in ons diepste binnenste dat we eeuwig behouden zijn (Rom. 8:16).
De Bijbel zegt:
"Want ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het Woord des Heren, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. Dan zult gij Mij aanroepen en heengaan en tot Mij bidden en Ik zal naar u horen; dan zult gij Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij vraagt met uw ganse hart. Dan zal Ik Mij door u laten vinden, luidt het Woord des Heren, en in uw lot een keer brengen" (Jer. 29:11-14).
Feike ter Velde
