Breng 't es in praktijk
- over oorzaken van innerlijke twijfel -
Er zijn oorzaken in onszelf, die innerlijke twijfel bewerken ten aanzien van ons eeuwig behoud. Veel christenen hebben erg veel last van die twijfels, die zelfs op hoge leeftijd niet weggaan. De belangrijkste oorzaken van deze twijfels zijn:
1. Was mijn keuze voor Christus wel ècht?
Kinderen kunnen al vroeg een 'keuze' maken voor de Here Jezus. D.w.z. dat ze vanuit hun hart belijden kunnen bij de Here Jezus te willen horen. Kinderen, die over Hem gehoord hebben houden van de Here Jezus en willen graag bij Hem horen. Ze kunnen dat ook zelf in gebed verwoorden. Belangrijk is echter dat ze deze keuze later concreet bevestigen. Twijfels aan die vroege keuze kunnen leiden tot vragen over het behouden zijn en zelfs leiden tot twijfels over het bestaan van God.
2. Niet kunnen vergeven
Niet kunnen vergeven leidt tot verbittering. Verbittering staat de geloofszekerheid altijd in de weg. Men kan geen vergeving ontvangen als men zelf niet kan vergeven. Jezus zegt: "…maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven" (Matth. 6:15).
3. Onwil om fouten goed te maken
Als we tegenover iemand verkeerde dingen hebben begaan en we maken deze dingen niet in orde en vragen die ander niet om vergeving, dan zullen er vaak twijfels over het eeuwig behoud blijven. De schuld verhindert een levende relatie met de Here Jezus.
4. Een zonde weigeren op te geven
Een bepaalde boezemzonde vasthouden staat de zekerheid van het behouden zijn in de weg. Er kan geen relatie met God zijn. Gebondenheid aan een bepaalde zonde verhindert het werk van de Heilige Geest in het leven.
5. Hoogmoedige houding
Veel christenen begrijpen hun onzekerheid ten aanzien van hun eeuwig behoud niet. Vaak echter wordt dit veroorzaakt doordat ze zelf villen bepalen hoe ze christen worden en hoe ze christen zijn. Ze willen zelf in alles de regie in handen houden. Zelden zullen ze zich door oudere, wijzere christenen laten adviseren. Trots is de drijfveer tot zulk handelen. Twijfel is het gevolg.
Feike ter Velde
Er zijn oorzaken in onszelf, die innerlijke twijfel bewerken ten aanzien van ons eeuwig behoud. Veel christenen hebben erg veel last van die twijfels, die zelfs op hoge leeftijd niet weggaan. De belangrijkste oorzaken van deze twijfels zijn:
1. Was mijn keuze voor Christus wel ècht?
Kinderen kunnen al vroeg een 'keuze' maken voor de Here Jezus. D.w.z. dat ze vanuit hun hart belijden kunnen bij de Here Jezus te willen horen. Kinderen, die over Hem gehoord hebben houden van de Here Jezus en willen graag bij Hem horen. Ze kunnen dat ook zelf in gebed verwoorden. Belangrijk is echter dat ze deze keuze later concreet bevestigen. Twijfels aan die vroege keuze kunnen leiden tot vragen over het behouden zijn en zelfs leiden tot twijfels over het bestaan van God.
2. Niet kunnen vergeven
Niet kunnen vergeven leidt tot verbittering. Verbittering staat de geloofszekerheid altijd in de weg. Men kan geen vergeving ontvangen als men zelf niet kan vergeven. Jezus zegt: "…maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven" (Matth. 6:15).
3. Onwil om fouten goed te maken
Als we tegenover iemand verkeerde dingen hebben begaan en we maken deze dingen niet in orde en vragen die ander niet om vergeving, dan zullen er vaak twijfels over het eeuwig behoud blijven. De schuld verhindert een levende relatie met de Here Jezus.
4. Een zonde weigeren op te geven
Een bepaalde boezemzonde vasthouden staat de zekerheid van het behouden zijn in de weg. Er kan geen relatie met God zijn. Gebondenheid aan een bepaalde zonde verhindert het werk van de Heilige Geest in het leven.
5. Hoogmoedige houding
Veel christenen begrijpen hun onzekerheid ten aanzien van hun eeuwig behoud niet. Vaak echter wordt dit veroorzaakt doordat ze zelf villen bepalen hoe ze christen worden en hoe ze christen zijn. Ze willen zelf in alles de regie in handen houden. Zelden zullen ze zich door oudere, wijzere christenen laten adviseren. Trots is de drijfveer tot zulk handelen. Twijfel is het gevolg.
Feike ter Velde