Blijven we wel bij de boodschap van het kruis?
Oscar Lohuis • 94 - 2018 • Uitgave: 21
Er zijn zoveel mensen die zonder God door het leven gaan. Als ik daar een beetje over nadenk, dan kan ik dat niet begrijpen. Hoe zou ik rustig kunnen blijven en kunnen genieten van dit leven zonder Hem?
Stel je eens voor, een leven zonder een Hemelse Vader, zonder dat je ervaart dat God tot je spreekt en merkt dat Hij bij je is. Hoe kan je beginnen met een schone lei als je geen weet hebt van de vergeving die er is door het offer van Gods Zoon? Het lijkt me zo’n leeg bestaan als je een groot deel van je leven hoofdzakelijk bezig bent met het verkrijgen van materiële dingen en dat er daarna niets meer zou zijn. Het idee dat met de dood alles over en uit is maakt het leven ten diepste zinloos. Wat is de betekenis van het leven als wij hier misschien hooguit tachtig of negentig jaar rondlopen en daarna is er niets meer? Ongeloof maakt meer kapot dan je denkt. Het loslaten van God en het centraal stellen van de mens leidt tot geestelijk en moreel verval.
Van apen afstammen
De geestelijke strijd openbaart zich ook hierin dat satan, de grote tegenstander, het denken van de mens verduistert. Hij komt altijd met leugens en wordt in de Bijbel de vader van de leugen genoemd. Met valse beweringen en ideeën wordt het denken van de mens geïnfecteerd. Het idee dat deze prachtige wereld is ontstaan door toeval, door tijd en kans alleen, is zo’n leugen. Dat wij van de apen afstammen en dus ten diepste niet anders zijn dan de dieren is onjuist. Dat het leven er alleen maar is door het overleven van de sterksten is een gedachte die niet inspireert tot naastenliefde en het opkomen voor de zwakken.
De grootste strijd speelt zich af rondom de verkondiging van het Evangelie. Jezus Christus is de waarheid. Als mensen zicht krijgen op de waarheid die Hij is, zicht krijgen op Hemzelf, dan worden ze vrij. Jezus zei: “De waarheid zal je vrij maken”. Dat is niet wat de duivel wil, en daarom is hem er veel aan gelegen om het zicht op de waarheid van het Evangelie van Jezus Christus te vertroebelen. Door allerlei afleidingsmanoeuvres zorgt hij ervoor dat de betekenis van Jezus’ kruisdood op de achtergrond raakt.
Lief zijn voor elkaar
In veel kerken wordt er niet meer gepreekt over de betekenis van Jezus’ bloed. Het idee van ‘verzoening door voldoening’ wordt als ouderwets en achterhaald beschouwd. De nadruk komt dan al snel te liggen op het sociale, ‘laten we lief zijn voor elkaar’. De boodschap krijgt dan een veel meer moralistisch karakter. Ook in evangelische gemeenten (waar ik mezelf ook toe reken) wordt er steeds meer gesproken over sociale actie, iets gaan doen voor de buurt bijvoorbeeld of maaltijden organiseren voor eenzamen. Op zich zijn dit mooie initiatieven. Toch maak ik mij er zorgen om. Sociale actie hoort niet bij de grote opdracht op zich. Het gaan zorgen voor armen, zieken en eenzamen is altijd een gevolg geweest, een bijproduct, van de evangelieverkondiging in de kracht van de Heilige Geest. Daar waar geestelijke opwekking ontstond kwam er vaak allerlei soort sociaal werk achteraan. Maar daar waar sociale actie gemaakt werd tot het hart en doel van het christenleven, ten koste van de evangelieverkondiging, begon de kerk in verval te raken. Het waren de liberale kerken van het protestantisme die al vanaf de opkomst van de vrijzinnigheid eind negentiende eeuw het sociale evangelie begonnen te prediken en zich vooral zijn gaan inzetten voor sociale gerechtigheid. Tegenwoordig zijn de vrijzinnige kerken op sterven na dood. In veel van die gemeenten komen nog enkele tientallen ouderen. Binnen twintig jaar zullen al die gemeenten er niet meer zijn.
Scherpte ontbreekt
De grote opdracht houdt in dat wij het Evangelie van Jezus Christus prediken. Het gaat om Jezus Die voor onze zonden aan het kruis is gestorven. Dat is een boodschap die de zondaar aanspreekt op zijn zonden en de strafbaarheid van de zonde noemt. In veel prediking ontbreekt deze scherpte. Wat vooral als het grote probleem wordt gezien, is dat de mens niet altijd even gelukkig is. Predikers doen hun uiterste best om te laten zien hoe Jezus wel gelukkig maakt. Maar het grote probleem is niet gebrek aan geluk. Als we zo het Evangelie gaan brengen komt de focus helemaal op de mens te liggen. Maar het draait in deze wereld ten diepste niet om de mens, maar om de Schepper, de enige waarachtige God, die onze aanbidding waard is. Wij zijn zondaars geworden, dat wil zeggen opstandig jegens God. De mens is zichzelf gaan aanbidden en zichzelf centraal gaan stellen in plaats van God. Daarom heeft iedereen vergeving nodig en worden wij opgeroepen ons te bekeren. Door Jezus Christus en geloof in Hem is er volkomen vergeving en herstel van de relatie met God. Dat noemen we verzoening. Het is niet goed als de boodschap van verzoening wordt vervangen door de boodschap van vervulling. Dat is een vervlakking van het Evangelie, een vertroebeling die tot geestelijke verzwakking leidt.
Ik moet minder worden
We leven midden in een gigantische geestelijke strijd. Als de duivel het voor elkaar kan krijgen dat er geen helder en bijbels evangelie meer gepredikt wordt, dan heeft hij ten diepste al gewonnen. Alle geestelijke zegen komt voort uit het gaan begrijpen van de rijkdom van het Evangelie. Dan gaan we met Paulus jubelen over de ‘overweldigende rijkdom van Zijn genade’. Dan worden we zo blij met de Heere Jezus Christus dat we zeggen ‘het leven is mij Christus, het sterven gewin.’ Als we prediking horen waardoor de zondaar vernederd wordt en de Heiland verhoogd wordt, dan zullen er stromen van levend water uit ons binnenste vloeien. Een echte christen zegt met Johannes de Doper “ik moet minder worden, Hij moet meer worden”, en niet “ik moet en zal gelukkig zijn”. Alle geestelijke rijkdom en alle aspecten van discipelschap, ook dat we ons onbaatzuchtig gaan inzetten voor onze medemens, komen voort uit het persoonlijk leren kennen van de Heere Jezus. Dat je tot in het diepst van je wezen weet dat je de dood verdient vanwege je zonden, maar dat je het leven tot in eeuwigheid krijgt uit Zijn genade, om niet, door Jezus’ dood en opstandig uit de dood. Dat inzicht maakt dat je van binnenuit zegt: “ik heb alles verloren en heb afstand genomen van alles wat ik heb, omdat ik in Hem alles heb gekregen”. Alleen diep innerlijk geestelijk leven zal leiden tot oprecht en spontaan christelijk leven, dat opvalt bij mensen om ons heen. Maar als we de focus gaan leggen op dat christelijke leven of op het gemeenteleven of op sociale actie, is dat het begin van het einde.
Geestelijk realisme
Paulus bidt in zijn brieven altijd voor de gemeenten die hij aanschrijft. Waar hij vooral voor bidt is geestelijk inzicht en de Geest van wijsheid en openbaring. Dat de vertroebeling van denken en de verduistering van het verstand weg zal gaan bij de gelovigen, door helder zicht op Jezus. Wij zien Jezus! Dat is bron van alle zegeningen. Geestelijke opwekking is geestelijk realisme. Daarmee bedoel ik dat herleving voort komt uit het ons bewust worden van de realiteit die er al is, namelijk de overwinning die Jezus voor ons heeft behaald. We hoeven het niet zelf voor elkaar te krijgen of ons op te werken tot een hoger geestelijk of moreel niveau. We hoeven niet eerst volmaakt te worden. We mogen gaan zien dat in Zijn overwinning ook wij overwinnaars zijn geworden. We worden ons bewust van de waarheid en de leugens verdwijnen daarmee uit ons denken.
Daarvoor is prediking in de zalving en de kracht van de Heilige Geest nodig. Zoveel voorgangers, evangeliewerkers en sprekers zijn met van alles en nog wat bezig, maar zijn niet bezorgd om en op zoek naar de zalving. Prediking zonder zalving is verschrikkelijk vermoeiend. Een gemeente houdt het op den duur ook niet vol om daar week in week uit naar te luisteren. Wat we nodig hebben is een nieuw verlangen naar God, te beginnen bij de voorgangers.
Afleidingsmanoeuvres
De onderwerpen die ik voortdurend voorbij zie komen voor studiedagen en conferenties voor voorgangers maken mij soms bedroefd. Het gaat hoofdzakelijk over het gemeenteleven en hoe wij meer succesvol kunnen zijn in dit of dat. Laten we terugkeren naar de Heere en naar het Evangelie. Laten we net zo lang de Bijbel lezen, goede boeken lezen en bidden totdat we het helder hebben. Laat ons de hemel bestormen met aanhoudend en vurig gebed om een door God gegeven herleving. We moeten niet denken dat we immuun zijn voor de afleidingsmanoeuvres van de boze. Hij doet er alles aan om ons van het meest essentiële vandaan te krijgen. Hele mooie en hele goede dingen op zich krijgen dan onze volle aandacht. We worden al snel in beslag genomen in ons kerkelijke en gemeentelijke leven door van alles en nog wat. Maar ondertussen raakt de boodschap van het kruis, de Heere Jezus Christus Zelf, op de achtergrond.
Mijn oproep aan u, beste lezer, is om te bidden en veel in de Bijbel te lezen. Bid voor iedereen die de kansel bestijgt, dat er een helder geluid zal klinken. Dat we daardoor samen steeds meer van de onvergelijkbare kracht van het Evangelie zullen verstaan.
Oscar Lohuis
Stel je eens voor, een leven zonder een Hemelse Vader, zonder dat je ervaart dat God tot je spreekt en merkt dat Hij bij je is. Hoe kan je beginnen met een schone lei als je geen weet hebt van de vergeving die er is door het offer van Gods Zoon? Het lijkt me zo’n leeg bestaan als je een groot deel van je leven hoofdzakelijk bezig bent met het verkrijgen van materiële dingen en dat er daarna niets meer zou zijn. Het idee dat met de dood alles over en uit is maakt het leven ten diepste zinloos. Wat is de betekenis van het leven als wij hier misschien hooguit tachtig of negentig jaar rondlopen en daarna is er niets meer? Ongeloof maakt meer kapot dan je denkt. Het loslaten van God en het centraal stellen van de mens leidt tot geestelijk en moreel verval.
Van apen afstammen
De geestelijke strijd openbaart zich ook hierin dat satan, de grote tegenstander, het denken van de mens verduistert. Hij komt altijd met leugens en wordt in de Bijbel de vader van de leugen genoemd. Met valse beweringen en ideeën wordt het denken van de mens geïnfecteerd. Het idee dat deze prachtige wereld is ontstaan door toeval, door tijd en kans alleen, is zo’n leugen. Dat wij van de apen afstammen en dus ten diepste niet anders zijn dan de dieren is onjuist. Dat het leven er alleen maar is door het overleven van de sterksten is een gedachte die niet inspireert tot naastenliefde en het opkomen voor de zwakken.
De grootste strijd speelt zich af rondom de verkondiging van het Evangelie. Jezus Christus is de waarheid. Als mensen zicht krijgen op de waarheid die Hij is, zicht krijgen op Hemzelf, dan worden ze vrij. Jezus zei: “De waarheid zal je vrij maken”. Dat is niet wat de duivel wil, en daarom is hem er veel aan gelegen om het zicht op de waarheid van het Evangelie van Jezus Christus te vertroebelen. Door allerlei afleidingsmanoeuvres zorgt hij ervoor dat de betekenis van Jezus’ kruisdood op de achtergrond raakt.
Lief zijn voor elkaar
In veel kerken wordt er niet meer gepreekt over de betekenis van Jezus’ bloed. Het idee van ‘verzoening door voldoening’ wordt als ouderwets en achterhaald beschouwd. De nadruk komt dan al snel te liggen op het sociale, ‘laten we lief zijn voor elkaar’. De boodschap krijgt dan een veel meer moralistisch karakter. Ook in evangelische gemeenten (waar ik mezelf ook toe reken) wordt er steeds meer gesproken over sociale actie, iets gaan doen voor de buurt bijvoorbeeld of maaltijden organiseren voor eenzamen. Op zich zijn dit mooie initiatieven. Toch maak ik mij er zorgen om. Sociale actie hoort niet bij de grote opdracht op zich. Het gaan zorgen voor armen, zieken en eenzamen is altijd een gevolg geweest, een bijproduct, van de evangelieverkondiging in de kracht van de Heilige Geest. Daar waar geestelijke opwekking ontstond kwam er vaak allerlei soort sociaal werk achteraan. Maar daar waar sociale actie gemaakt werd tot het hart en doel van het christenleven, ten koste van de evangelieverkondiging, begon de kerk in verval te raken. Het waren de liberale kerken van het protestantisme die al vanaf de opkomst van de vrijzinnigheid eind negentiende eeuw het sociale evangelie begonnen te prediken en zich vooral zijn gaan inzetten voor sociale gerechtigheid. Tegenwoordig zijn de vrijzinnige kerken op sterven na dood. In veel van die gemeenten komen nog enkele tientallen ouderen. Binnen twintig jaar zullen al die gemeenten er niet meer zijn.
Scherpte ontbreekt
De grote opdracht houdt in dat wij het Evangelie van Jezus Christus prediken. Het gaat om Jezus Die voor onze zonden aan het kruis is gestorven. Dat is een boodschap die de zondaar aanspreekt op zijn zonden en de strafbaarheid van de zonde noemt. In veel prediking ontbreekt deze scherpte. Wat vooral als het grote probleem wordt gezien, is dat de mens niet altijd even gelukkig is. Predikers doen hun uiterste best om te laten zien hoe Jezus wel gelukkig maakt. Maar het grote probleem is niet gebrek aan geluk. Als we zo het Evangelie gaan brengen komt de focus helemaal op de mens te liggen. Maar het draait in deze wereld ten diepste niet om de mens, maar om de Schepper, de enige waarachtige God, die onze aanbidding waard is. Wij zijn zondaars geworden, dat wil zeggen opstandig jegens God. De mens is zichzelf gaan aanbidden en zichzelf centraal gaan stellen in plaats van God. Daarom heeft iedereen vergeving nodig en worden wij opgeroepen ons te bekeren. Door Jezus Christus en geloof in Hem is er volkomen vergeving en herstel van de relatie met God. Dat noemen we verzoening. Het is niet goed als de boodschap van verzoening wordt vervangen door de boodschap van vervulling. Dat is een vervlakking van het Evangelie, een vertroebeling die tot geestelijke verzwakking leidt.
Ik moet minder worden
We leven midden in een gigantische geestelijke strijd. Als de duivel het voor elkaar kan krijgen dat er geen helder en bijbels evangelie meer gepredikt wordt, dan heeft hij ten diepste al gewonnen. Alle geestelijke zegen komt voort uit het gaan begrijpen van de rijkdom van het Evangelie. Dan gaan we met Paulus jubelen over de ‘overweldigende rijkdom van Zijn genade’. Dan worden we zo blij met de Heere Jezus Christus dat we zeggen ‘het leven is mij Christus, het sterven gewin.’ Als we prediking horen waardoor de zondaar vernederd wordt en de Heiland verhoogd wordt, dan zullen er stromen van levend water uit ons binnenste vloeien. Een echte christen zegt met Johannes de Doper “ik moet minder worden, Hij moet meer worden”, en niet “ik moet en zal gelukkig zijn”. Alle geestelijke rijkdom en alle aspecten van discipelschap, ook dat we ons onbaatzuchtig gaan inzetten voor onze medemens, komen voort uit het persoonlijk leren kennen van de Heere Jezus. Dat je tot in het diepst van je wezen weet dat je de dood verdient vanwege je zonden, maar dat je het leven tot in eeuwigheid krijgt uit Zijn genade, om niet, door Jezus’ dood en opstandig uit de dood. Dat inzicht maakt dat je van binnenuit zegt: “ik heb alles verloren en heb afstand genomen van alles wat ik heb, omdat ik in Hem alles heb gekregen”. Alleen diep innerlijk geestelijk leven zal leiden tot oprecht en spontaan christelijk leven, dat opvalt bij mensen om ons heen. Maar als we de focus gaan leggen op dat christelijke leven of op het gemeenteleven of op sociale actie, is dat het begin van het einde.
Geestelijk realisme
Paulus bidt in zijn brieven altijd voor de gemeenten die hij aanschrijft. Waar hij vooral voor bidt is geestelijk inzicht en de Geest van wijsheid en openbaring. Dat de vertroebeling van denken en de verduistering van het verstand weg zal gaan bij de gelovigen, door helder zicht op Jezus. Wij zien Jezus! Dat is bron van alle zegeningen. Geestelijke opwekking is geestelijk realisme. Daarmee bedoel ik dat herleving voort komt uit het ons bewust worden van de realiteit die er al is, namelijk de overwinning die Jezus voor ons heeft behaald. We hoeven het niet zelf voor elkaar te krijgen of ons op te werken tot een hoger geestelijk of moreel niveau. We hoeven niet eerst volmaakt te worden. We mogen gaan zien dat in Zijn overwinning ook wij overwinnaars zijn geworden. We worden ons bewust van de waarheid en de leugens verdwijnen daarmee uit ons denken.
Daarvoor is prediking in de zalving en de kracht van de Heilige Geest nodig. Zoveel voorgangers, evangeliewerkers en sprekers zijn met van alles en nog wat bezig, maar zijn niet bezorgd om en op zoek naar de zalving. Prediking zonder zalving is verschrikkelijk vermoeiend. Een gemeente houdt het op den duur ook niet vol om daar week in week uit naar te luisteren. Wat we nodig hebben is een nieuw verlangen naar God, te beginnen bij de voorgangers.
Afleidingsmanoeuvres
De onderwerpen die ik voortdurend voorbij zie komen voor studiedagen en conferenties voor voorgangers maken mij soms bedroefd. Het gaat hoofdzakelijk over het gemeenteleven en hoe wij meer succesvol kunnen zijn in dit of dat. Laten we terugkeren naar de Heere en naar het Evangelie. Laten we net zo lang de Bijbel lezen, goede boeken lezen en bidden totdat we het helder hebben. Laat ons de hemel bestormen met aanhoudend en vurig gebed om een door God gegeven herleving. We moeten niet denken dat we immuun zijn voor de afleidingsmanoeuvres van de boze. Hij doet er alles aan om ons van het meest essentiële vandaan te krijgen. Hele mooie en hele goede dingen op zich krijgen dan onze volle aandacht. We worden al snel in beslag genomen in ons kerkelijke en gemeentelijke leven door van alles en nog wat. Maar ondertussen raakt de boodschap van het kruis, de Heere Jezus Christus Zelf, op de achtergrond.
Mijn oproep aan u, beste lezer, is om te bidden en veel in de Bijbel te lezen. Bid voor iedereen die de kansel bestijgt, dat er een helder geluid zal klinken. Dat we daardoor samen steeds meer van de onvergelijkbare kracht van het Evangelie zullen verstaan.
Oscar Lohuis
