Bitcoin: het is maar wat de gek ervoor geeft
Henk van Blijderveen • 94 - 2018 • Uitgave: 3
De bitcoin is een digitale munt waar geen enkele reële waarde tegenover staat. Het is maar wat de gek ervoor geeft. En dat is veel. Heel veel! Hierdoor kon de digitaal blinkende bitcoin in een paar jaar tijd vanuit het niets uitgroeien tot peperdure gebakken lucht.
De laatste maanden is de bitcoin het gesprek van de dag. Bevangen door neo-goudkoorts geven velen gehoor aan de oproep van het groeiende leger bitcoinbezitters: “Investeer nu wat euro’s en word over een paar jaar miljonair!” Een oproep uit winstbejag, want een toenemende vraag resulteert in koerswinst. En zo is de bitcoin op dit moment dé katalysator voor een zich ontwikkelende graaizucht waar bankiers nog een puntje aan kunnen zuigen.
En mét het stijgen van de koers, stijgt ook het geloof dat het altijd zo door kan blijven gaan. Totdat… rond de afgelopen hoogtijdagen de bitcoinkoers ineens onfeestelijk snel daalde. Van bijna 20.000 naar 11.000 dollar. Het moet bij heel wat kerstgangers obstipatie en een allesbehalve vredig indalende kalkoen hebben veroorzaakt. Weliswaar heeft de koers zich weer wat hersteld, maar dit voorval laat duidelijk zien dat de waarde van de bitcoin enkel en alleen op sentiment is gebaseerd.
Minen aanslag op milieu
Behalve bitcoins kópen, kun je ze ook ‘minen’, delven. Voor de gouddelver anno 2018 zijn er graafmachientjes te koop. Dure, krachtige computers die met veel rekenwerk meehelpen om het bitcoinnetwerk in de lucht te houden. Voor zijn inzet ontvangt de miner bitcoins. Nu is er één groot probleem met dat minen: de zware computers vreten energie. Met zijn allen evenveel als heel Slowakije! En het wordt rap meer, want mét de groei van het aantal bitcoins, wordt ook het rekenwerk moeilijker. En dus de aarde nog verder opgewarmd…
Instappen Henk!
Ik ontmoet weleens mensen die zeggen: “Instappen Henk, instappen! Denk eens aan al de goede werken die je over een paar jaar met de gigantische winsten kunt realiseren.” Degenen die op deze manier praten, doen mij denken aan gelukszoekers die meedoen aan de Postcodeloterij, omdat er ook een beetje aan de strijkstok van goede doelen blijft hangen. Goede doelen die met de aanschafprijs van een lot veel beter geholpen zouden zijn.
En zo is het ook met de bitcoin. Dat het voornemen om een stukje van de winst weg te geven wordt gebruikt als argument om deel te nemen aan de graaizucht, is een vorm van hypocrisie. Want er wordt toch vooral met het oog op persoonlijke winst geïnvesteerd.
Bovendien is het wachten op het moment dat de zeepbel uiteenspat en het voor de armen bedoelde geld definitief terechtkomt bij de rijken aan de top van de bitcoinpiramide. Nee, ik zou niet willen dat de duivel door mijn toedoen op die grote bitcoinhoop schijt en dat Lucifer de aarde verder opwarmt.
Bitcoin, een schimmig muntje
Die bitcoin is een schimmig muntje waar weinig goeds van kan komen. Een muntje dat volkomen past bij de mysterieuze Satoshi Nakamoto, die de bitcoin in 2009 introduceerde. Vreemd genoeg is deze Satoshi, net als zijn munt, fysiek niet te traceren… De heimelijkheid die om het muntje hangt, past ook heel goed bij de onderwereld, die de bitcoin dankbaar gebruikt voor het in alle anonimiteit witwassen van zwart geld. Al met al vertegenwoordigt de bitcoin een groezelige, materiële wereld, die vloekt met een christelijke levenswandel.
‘Wie rijk willen worden, vallen in verzoeking en in een strik en in veel dwaze en schadelijke begeerten, die de mensen doen wegzinken in verderf en ondergang’ (1 Timoteüs 6:9).
Henk van Blijderveen
De laatste maanden is de bitcoin het gesprek van de dag. Bevangen door neo-goudkoorts geven velen gehoor aan de oproep van het groeiende leger bitcoinbezitters: “Investeer nu wat euro’s en word over een paar jaar miljonair!” Een oproep uit winstbejag, want een toenemende vraag resulteert in koerswinst. En zo is de bitcoin op dit moment dé katalysator voor een zich ontwikkelende graaizucht waar bankiers nog een puntje aan kunnen zuigen.
En mét het stijgen van de koers, stijgt ook het geloof dat het altijd zo door kan blijven gaan. Totdat… rond de afgelopen hoogtijdagen de bitcoinkoers ineens onfeestelijk snel daalde. Van bijna 20.000 naar 11.000 dollar. Het moet bij heel wat kerstgangers obstipatie en een allesbehalve vredig indalende kalkoen hebben veroorzaakt. Weliswaar heeft de koers zich weer wat hersteld, maar dit voorval laat duidelijk zien dat de waarde van de bitcoin enkel en alleen op sentiment is gebaseerd.
Minen aanslag op milieu
Behalve bitcoins kópen, kun je ze ook ‘minen’, delven. Voor de gouddelver anno 2018 zijn er graafmachientjes te koop. Dure, krachtige computers die met veel rekenwerk meehelpen om het bitcoinnetwerk in de lucht te houden. Voor zijn inzet ontvangt de miner bitcoins. Nu is er één groot probleem met dat minen: de zware computers vreten energie. Met zijn allen evenveel als heel Slowakije! En het wordt rap meer, want mét de groei van het aantal bitcoins, wordt ook het rekenwerk moeilijker. En dus de aarde nog verder opgewarmd…
Instappen Henk!
Ik ontmoet weleens mensen die zeggen: “Instappen Henk, instappen! Denk eens aan al de goede werken die je over een paar jaar met de gigantische winsten kunt realiseren.” Degenen die op deze manier praten, doen mij denken aan gelukszoekers die meedoen aan de Postcodeloterij, omdat er ook een beetje aan de strijkstok van goede doelen blijft hangen. Goede doelen die met de aanschafprijs van een lot veel beter geholpen zouden zijn.
En zo is het ook met de bitcoin. Dat het voornemen om een stukje van de winst weg te geven wordt gebruikt als argument om deel te nemen aan de graaizucht, is een vorm van hypocrisie. Want er wordt toch vooral met het oog op persoonlijke winst geïnvesteerd.
Bovendien is het wachten op het moment dat de zeepbel uiteenspat en het voor de armen bedoelde geld definitief terechtkomt bij de rijken aan de top van de bitcoinpiramide. Nee, ik zou niet willen dat de duivel door mijn toedoen op die grote bitcoinhoop schijt en dat Lucifer de aarde verder opwarmt.
Bitcoin, een schimmig muntje
Die bitcoin is een schimmig muntje waar weinig goeds van kan komen. Een muntje dat volkomen past bij de mysterieuze Satoshi Nakamoto, die de bitcoin in 2009 introduceerde. Vreemd genoeg is deze Satoshi, net als zijn munt, fysiek niet te traceren… De heimelijkheid die om het muntje hangt, past ook heel goed bij de onderwereld, die de bitcoin dankbaar gebruikt voor het in alle anonimiteit witwassen van zwart geld. Al met al vertegenwoordigt de bitcoin een groezelige, materiële wereld, die vloekt met een christelijke levenswandel.
‘Wie rijk willen worden, vallen in verzoeking en in een strik en in veel dwaze en schadelijke begeerten, die de mensen doen wegzinken in verderf en ondergang’ (1 Timoteüs 6:9).
Henk van Blijderveen
