Bibliofiel

Wim Embregts • 89 - 2013 • Uitgave: 14/15
Mijn hele leven lang ben ik met boeken bezig geweest en ben dus een echte bibliofiel. Ik heb er zelf een paar duizend van en het was dus nooit de vraag wat ik met vakantie meenam: boeken. Nu ben ik geen roman-liefhebber en dus zijn het meest boeken op theologisch gebied die ik altijd meeneem. Nu ben ik onlangs 14 dagen op vakantie geweest en ik zal vertellen wat ik heb meegenomen. Deze keer namelijk niet alleen studieboeken, maar ook wat ‘ontspanningslectuur’.

Bijna thuis
Maar als eerste heb ik het boek van Billy Graham: ‘Bijna thuis’ gelezen. Aangezien ik ook de jongste niet meer ben (bijna 80) sprak de titel mij bijzonder aan. Mijn lijfspreuk is immers: “elke dag is een dag dichter bij de Heer”. Ik heb altijd een groot respect voor Billy Graham gehad. Wat heeft die man toch een geweldige zegen mogen verspreiden door zijn evangelisatiepreken, waardoor duizenden, misschien zelfs miljoenen, hun Heer en Heiland mochten vinden. ‘Bijna thuis’ slaat op zijn eigen verwachting dat hij gezien zijn leeftijd (93) elk moment de overgang naar Vaders huis mag verwachten. Overigens had hij nooit verwacht zo oud te zullen worden. Hij laat zien hoe iemand met het ouder worden om kan gaan en ondanks alle, voornamelijk lichamelijke, problemen die op die leeftijd spelen, sterk blijft in zijn geloof.

Happy end
Ik had dus deze maal ook heel andere boeken bij me. Onlangs kwam ik in mijn kelder, waar ook nog een flinke voorraad boeken staat en ontdekte daar een paar heel oude romans die in vroeger jaren een grote indruk op mij hadden gemaakt. Ik besloot er een paar mee te nemen met vakantie en toch heb ik daar weer van genoten. Het zijn bijna allemaal boeken die spelen in gezinnen in het begin van de vorige eeuw.
Het viel mij op dat in die tijd het dagelijkse leven toch veel meer doordrenkt was van leven vanuit de Bijbel dan nu. De natuur lag veel dichterbij en (ook toen) zocht men naar gezonder voedsel en een betere moraal. Alle mogelijke probleemsituaties die zich nu in gezinnen voordoen speelden toen net zo goed. Geweldig om in die boeken te lezen van de kracht van het geloof in die situaties. En wat ik zo fijn vind in die oude boeken: ze hebben altijd een ‘happy end’. Moderne romans hebben vaak een ‘open end’, dat je dan zelf moet invullen, maar dat ervaar ik niet als ontspanning.

Net voor ik met vakantie ging ontving ik het boek ‘Vergeten Rijkdom’ van Dirk Schürmann en Stephan Isenberg, een uitgave van Het Zoeklicht en Uitgeverij Daniël, een dikke pil van 739 bladzijden. Mij spraken de subtitels aan: ‘De kern van de waarheid van de bedelingen’ en ‘De verborgenheid van God en Zijn handelen met de mens in de verschillende tijdperken’.
Hoewel ik behoorlijk doorkneed ben op het gebied van eindtijdzaken vond ik het fijn om daar nog eens een grondig werk over te lezen. Vooral omdat alleen al de woorden ‘tijdsbedelingen’ of ‘dispensaties’ bij sommige mensen de nekharen overeind doen staan. Je hoeft het echt niet met alles eens te zijn, maar de mensen die de theorie hebben gelanceerd hebben er echt wel grondig over nagedacht en deze zaken worden weer van belang nu bijvoorbeeld de ‘koninkrijkstheologie’ ook in Nederland in opkomst is. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het boek in mijn vakantie niet meer heb uitgekregen. Maar dat is niet erg: nu heb ik ook nog iets interessants voor na de vakantie.
Later in dit jaar ga ik, zo de Here wil en wij leven, nog een keer met vakantie en dan doen zich vast weer een paar interessante boeken voor.

Wim Embregts