Babylon, een geheimenis
Joop Schotanus • 78 - 2002/03 • Uitgave: 16
Het afgodische systeem van het eertijdse Babylon bergt in zich de eigenschappen van een afgodisch systeem uit de eindtijd. Dat systeem is zowel politiek als kerkelijk. Het is een combinatie en samensmelting van de twee. Dat 'in zich bergen' duidt op een verborgenheid, die op grond van bijbelse gegevens openbaar zal worden. De omschrijvingen die we in de Bijbel tegen komen verwijzen enerzijds naar een corrupt politiek systeem en anderzijds naar een afgodisch religieus systeem. Paulus spreekt over 'het geheimenis der wetteloosheid' (2 Thess. 2:7).
Waar zullen we uiteindelijk de climax, het tegenbeeld van dat oorspronkelijke Babylon tegenkomen? En zien we nu reeds bepaalde ontwikkelingen die daarop duiden?
Uiterlijk vertoon
De omschrijving in het Babylon van de eindtijd is een en al pracht en praal. Het wordt omschreven als een vrouw gehuld in purper en scharlaken en rijk versierd met goud, edelgesteente en paarlen en in haar hand een gouden beker. Een aantrekkelijke en verleidelijke eerste aanblik. Een vrouw met op haar voorhoofd geschreven, een geheimenis, waarmee dan de relatie tot het 'grote Babylon' wordt gemaakt (Openbaring 17:4, 5). In Jeremia 51:7 zien we een duidelijk verband tussen het oude Babel en het nieuwe Babylon. Daar wordt eveneens gesproken van 'de gouden beker'. Het gaat hier dus om een duidelijke vergelijking van de twee systemen. Dat van de oudheid en van de eindtijd.
De twee systemen vergeleken
Het godsdienstig/politieke systeem van het oude Babylon draagt in zich al de kenmerken van het Babylon van de eindtijd, zoals zich dat door de eeuwen heen heeft ontwikkeld en volledig openbaar zal worden. Het oude systeem kende een verering van een vrouwelijke godheid en een kind, zoals dat onder de tegenwoordige paus met de Maria verering weer hoogtij viert en soms ook in protestantse kringen zijn invloed laat gelden. Dit kan niet anders dan gezien worden als een voorbereiding op de eindtijd, zoals omschreven in Openbaring 13. De Maria verering heeft haar oorsprong in het pure heidendom van Babylon. De kerk van de eindtijd zal een priesterschap hebben, dat sterke overeen- komsten vertoont met het priesterschap van het oude Babylon. Wie niet meedeed met het systeem van het oude heidense Babylon had geen levens- kansen en wie niet meedoet met het Babylon van de eindtijd is ten dode opgeschreven. Het oude systeem was absolutistisch en het systeem van de eindtijd kent eveneens geen spoor van democratie.
Vanuit de donkere middeleeuwen
De kerk van Rome heeft zich door de eeuwen heen vele aspecten van het heidendom eigen gemaakt, die in de eindtijd in samenhang met andere religies op een groteske manier openbaar zullen worden. Het gemeenschappelijk aspect van de federale religie van de eindtijd is dat men de boodschap van genade niet kent. Ook in
protestantse kerken is er vaak geen enkel inzicht meer in de weg van de genade. De waarheid van Christus' verzoeningswerk wordt buiten beschouwing gelaten of zelfs ontkend. De zalig- en heiligverklaringen door het Roomse pontificaat duiden alleen nog op werkheiligheid en zijn het duidelijkste bewijs van een "genadeloze" kerk, als het gaat om het uiteindelijk heil. Het mohammedanisme kent ook geen andere weg dan de "goede werken" (wat men daar dan ook maar onder mag verstaan). De samensmelting van de religies in de eindtijd vindt daarin zijn enige grond.
De heidense vormgeving
We hoeven alleen maar om ons heen te kijken om te zien hoe de heidense invloeden greep hebben gekregen op het hele kerkelijke gebeuren. Daar waar de behoudenis uit genade niet meer gekend en gepredikt wordt, daar nemen menselijke handelingen een eerste plaats in. Welke inhoud hebben onze kerkelijke feesten nog? Misschien waren ze ooit bedoeld om ze aan de heidenen te ontrukken en een eigen christelijke inhoud te geven, maar dat is nooit echt gelukt en ondertussen is daar weinig of niets van over gebleven. Kerst en carnaval lopen vaak uit op brasserijen en drinkgelagen. Veelal zijn de kerkelijke feesten te herleiden naar de oorspronkelijke Babylonische feesten. Bijna elk kerkelijk feest heeft wel ergens z'n tegenpool in de oudheid.
De liturgische vormgeving
In de liturgische vormgeving van hedendaagse kerken wordt het goddelijk heil afhankelijk gesteld van menselijk handelen en van menselijke beslissingen. De doop, de eucharistie en nog vele andere handelingen krijgen hun waarde pas binnen een kerkelijk goedgekeurd raamwerk. Begrafenissen en begraafplaatsen moeten wijdingsriten ondergaan om deel uit te kunnen maken van de heilsweg. Dit menselijk handelen ontleent haar waarde aan de inwijdingsriten, die de betrokkenen zelf hebben ondergaan bij hun aanstelling tot priester, bisschop of paus. Dit alles, samen met de ontwikkelingen in andere religies schept een voedingsbodem voor het Babylon van de eindtijd. Het eenheidsdenken in kerk, maatschappij en media, vormt de basis voor het toekomstige Babylon.
Onder het oordeel
De climax van de kerkelijke en politiek/economische ontwikkelingsgang wordt openbaar tijdens de grote Verdrukking. Eerst zien we de vrouw die op het beest rijdt. Dat houdt in dat het kerkelijk sys- teem tijdelijk de overhand heeft op het politiek/ economisch systeem. Maar de tien horens zullen zich tegen de vrouw keren en haar macht overnemen. In de vorm van het beest zal het godsdienstige systeem helemaal opgaan in het politiek/economische systeem en daarin haar macht vertonen. Een soort letterlijk Babylon zal oprijzen en de grote handelsmacht van de wereld vormen. Er zijn bijbel uitleggers die denken dat het World Trade Center daar een kleine afspiegeling van was. Hoe de uit- eindelijke werkelijkheid daarvan ook uit zal zien, het zal een tijd van een korte onovertroffen weelde en voorspoed zijn. De kooplieden en handelslui van de wereld zullen haar ondergang bewenen, maar de hemelingen zullen met een groot Halleluja-koor haar ondergang bezingen (Openb. 19:1-4).
Onze houding
Er is maar één antwoord op deze ontwikkelingen. De zuivere prediking van de genade in Christus. Met als thema: Redding door het geloof in Zijn verzoeningswerk. Laten we onze roeping verstaan om te kunnen beantwoorden aan het doel van God met ons. Laten we beseffen hoe rijk we zijn in Christus en door de Heilige Geest Zijn volheid en kracht ervaren. Dan hebben we geen behoefte meer aan liturgische ballast en de rompslomp van een eigenmachtige godsdienst, die ons wat de eindtijd betreft op het verkeerde been zou kunnen zetten. Alleen het normale christen
leven geeft de weerbaarheid tegenover alle anti-christelijke ontwikkelingen uit onze tijd.
Joop Schotanus
Waar zullen we uiteindelijk de climax, het tegenbeeld van dat oorspronkelijke Babylon tegenkomen? En zien we nu reeds bepaalde ontwikkelingen die daarop duiden?
Uiterlijk vertoon
De omschrijving in het Babylon van de eindtijd is een en al pracht en praal. Het wordt omschreven als een vrouw gehuld in purper en scharlaken en rijk versierd met goud, edelgesteente en paarlen en in haar hand een gouden beker. Een aantrekkelijke en verleidelijke eerste aanblik. Een vrouw met op haar voorhoofd geschreven, een geheimenis, waarmee dan de relatie tot het 'grote Babylon' wordt gemaakt (Openbaring 17:4, 5). In Jeremia 51:7 zien we een duidelijk verband tussen het oude Babel en het nieuwe Babylon. Daar wordt eveneens gesproken van 'de gouden beker'. Het gaat hier dus om een duidelijke vergelijking van de twee systemen. Dat van de oudheid en van de eindtijd.
De twee systemen vergeleken
Het godsdienstig/politieke systeem van het oude Babylon draagt in zich al de kenmerken van het Babylon van de eindtijd, zoals zich dat door de eeuwen heen heeft ontwikkeld en volledig openbaar zal worden. Het oude systeem kende een verering van een vrouwelijke godheid en een kind, zoals dat onder de tegenwoordige paus met de Maria verering weer hoogtij viert en soms ook in protestantse kringen zijn invloed laat gelden. Dit kan niet anders dan gezien worden als een voorbereiding op de eindtijd, zoals omschreven in Openbaring 13. De Maria verering heeft haar oorsprong in het pure heidendom van Babylon. De kerk van de eindtijd zal een priesterschap hebben, dat sterke overeen- komsten vertoont met het priesterschap van het oude Babylon. Wie niet meedeed met het systeem van het oude heidense Babylon had geen levens- kansen en wie niet meedoet met het Babylon van de eindtijd is ten dode opgeschreven. Het oude systeem was absolutistisch en het systeem van de eindtijd kent eveneens geen spoor van democratie.
Vanuit de donkere middeleeuwen
De kerk van Rome heeft zich door de eeuwen heen vele aspecten van het heidendom eigen gemaakt, die in de eindtijd in samenhang met andere religies op een groteske manier openbaar zullen worden. Het gemeenschappelijk aspect van de federale religie van de eindtijd is dat men de boodschap van genade niet kent. Ook in
protestantse kerken is er vaak geen enkel inzicht meer in de weg van de genade. De waarheid van Christus' verzoeningswerk wordt buiten beschouwing gelaten of zelfs ontkend. De zalig- en heiligverklaringen door het Roomse pontificaat duiden alleen nog op werkheiligheid en zijn het duidelijkste bewijs van een "genadeloze" kerk, als het gaat om het uiteindelijk heil. Het mohammedanisme kent ook geen andere weg dan de "goede werken" (wat men daar dan ook maar onder mag verstaan). De samensmelting van de religies in de eindtijd vindt daarin zijn enige grond.
De heidense vormgeving
We hoeven alleen maar om ons heen te kijken om te zien hoe de heidense invloeden greep hebben gekregen op het hele kerkelijke gebeuren. Daar waar de behoudenis uit genade niet meer gekend en gepredikt wordt, daar nemen menselijke handelingen een eerste plaats in. Welke inhoud hebben onze kerkelijke feesten nog? Misschien waren ze ooit bedoeld om ze aan de heidenen te ontrukken en een eigen christelijke inhoud te geven, maar dat is nooit echt gelukt en ondertussen is daar weinig of niets van over gebleven. Kerst en carnaval lopen vaak uit op brasserijen en drinkgelagen. Veelal zijn de kerkelijke feesten te herleiden naar de oorspronkelijke Babylonische feesten. Bijna elk kerkelijk feest heeft wel ergens z'n tegenpool in de oudheid.
De liturgische vormgeving
In de liturgische vormgeving van hedendaagse kerken wordt het goddelijk heil afhankelijk gesteld van menselijk handelen en van menselijke beslissingen. De doop, de eucharistie en nog vele andere handelingen krijgen hun waarde pas binnen een kerkelijk goedgekeurd raamwerk. Begrafenissen en begraafplaatsen moeten wijdingsriten ondergaan om deel uit te kunnen maken van de heilsweg. Dit menselijk handelen ontleent haar waarde aan de inwijdingsriten, die de betrokkenen zelf hebben ondergaan bij hun aanstelling tot priester, bisschop of paus. Dit alles, samen met de ontwikkelingen in andere religies schept een voedingsbodem voor het Babylon van de eindtijd. Het eenheidsdenken in kerk, maatschappij en media, vormt de basis voor het toekomstige Babylon.
Onder het oordeel
De climax van de kerkelijke en politiek/economische ontwikkelingsgang wordt openbaar tijdens de grote Verdrukking. Eerst zien we de vrouw die op het beest rijdt. Dat houdt in dat het kerkelijk sys- teem tijdelijk de overhand heeft op het politiek/ economisch systeem. Maar de tien horens zullen zich tegen de vrouw keren en haar macht overnemen. In de vorm van het beest zal het godsdienstige systeem helemaal opgaan in het politiek/economische systeem en daarin haar macht vertonen. Een soort letterlijk Babylon zal oprijzen en de grote handelsmacht van de wereld vormen. Er zijn bijbel uitleggers die denken dat het World Trade Center daar een kleine afspiegeling van was. Hoe de uit- eindelijke werkelijkheid daarvan ook uit zal zien, het zal een tijd van een korte onovertroffen weelde en voorspoed zijn. De kooplieden en handelslui van de wereld zullen haar ondergang bewenen, maar de hemelingen zullen met een groot Halleluja-koor haar ondergang bezingen (Openb. 19:1-4).
Onze houding
Er is maar één antwoord op deze ontwikkelingen. De zuivere prediking van de genade in Christus. Met als thema: Redding door het geloof in Zijn verzoeningswerk. Laten we onze roeping verstaan om te kunnen beantwoorden aan het doel van God met ons. Laten we beseffen hoe rijk we zijn in Christus en door de Heilige Geest Zijn volheid en kracht ervaren. Dan hebben we geen behoefte meer aan liturgische ballast en de rompslomp van een eigenmachtige godsdienst, die ons wat de eindtijd betreft op het verkeerde been zou kunnen zetten. Alleen het normale christen
leven geeft de weerbaarheid tegenover alle anti-christelijke ontwikkelingen uit onze tijd.
Joop Schotanus
