Alarm om de schepping
Feike ter Velde • 77 - 2001/02 • Uitgave: 20
- en vluchten kan niet meer -
Het was in de jaren '70 - nu zo'n vijfentwintig jaar geleden - een grote schok toen de 'Club van Rome' met haar rapport kwam over de toestand van de aarde. De Club van Rome was een internationale groep van wetenschappers en industriëlen onder leiding van de Amerikaan Dennis Meadows, die zich zorgen maakte over de toekomst van onze planeet. De conclusie was: er moet een einde komen aan de groei van de Westerse economie, want de natuurlijke hulpbronnen, kolen, olie en aardgas raken binnen enkele tientallen jaren uitgeput en wat dan? De voedseltekorten zouden wereldwijd geweldig toenemen als de wereldbevolking maar zou doorgroeien, er zouden massaal ziektes uitbreken en voor het jaar 2050 zou de aarde ineen storten. De schok was groot en vooral veel jongeren werden pessimistisch, zo niet depressief. Want hoe moet het verder. Wat zal de toekomst - hun toekomst - brengen?
In die jaren kwam een golf van discussie en emotie los, milieugroepen kregen grote aanhang, sommige mensen vluchtten in religieuze bewegingen die tot de aanbidding van Moeder Aarde kwamen, offers aan de zee wilden brengen, bomen wilden omhelzen of dolfijnen wilden knuffelen. Er ontstond een gevoel van machteloosheid en de gedachte van 'vluchten kan niet meer', dus wat nu?
Er was ook veel kritiek. Dennis Meadows en de zijnen zouden geen rekening hebben gehouden met de verschillen tussen de diverse gebieden in de wereld, Eerste, Tweede en Derde Wereld en ook niet met de voortschrijdende technologische ontwikkelingen. Alleen al de conclusie dat de aarde ineen zou storten, was onverdraaglijk.
In 1992 kwam er een volgend rapport van de Club van Rome, met nieuwe berekeningen en computermodellen. De conclusies waren mogelijk nog somberder. Zei het eerste rapport dat er 'grenzen aan de groei' moesten komen, het tweede rapport van Dennis Meadows heette 'De grenzen voorbij - Wereldwijde catastrofe of een duurzame wereld'. De adviezen waren: de natuurlijke hulpbronnen moeten worden ontzien, de vervuiling moet worden teruggedrongen en de bevolkingsgroei moet krachtig worden beperkt, want we zijn de grenzen al overschreden. Kortom: Alarm om de Schepping!
Het gaat om de Schepping! De Bijbel leert ons dat er ook een Schepper is. Dat leren we uit het geschapene. Die Schepper is de God van de Bijbel, de God van Israël en de Vader van de Here Jezus Christus.
Het Kerstfeest herinnert ons aan de geboorte van Jezus Christus, de Zoon van God, in menselijke gedaante. Hij kwam om de wereld te verlossen. Te verlossen van de macht van de zonde. De Bijbel leert ons dat de mensheid in zonde is gevallen, losgeraakt is van de Ene en Ware God, de Schepper van hemel en aarde, en daardoor op zichzelf is teruggevallen.
Een mens zonder God heeft een gesloten wereldbeeld: de aarde waarop wij wonen hangt, in dat wereldbeeld, in een onmetelijk en zwijgend heelal. Wij zijn aan onszelf overgelaten en we redden het niet meer met zoveel wereldwijde problemen. Er moeten maatregelen komen en wel onmiddellijk. Wereldklimaat-conferenties leggen overheden wetten op om de klimaatsveranderingen te beïnvloeden, zodat dramatische scenario's van komende ijstijden, vloedgolven, verwoestende orkanen en andere catastrofes wellicht kunnen worden voorkomen.
Kan het tij nog keren?
Alle menselijke oplossingen zullen echter falen als vergeten wordt wat diezelfde Bijbel ons leert over de toekomst van onze aarde. Want wat wetenschappers constateren en wat de natuur ons laat zien, staat beschreven in de Bijbel. Profeten en apostelen spreken van de wederkomst van Jezus Christus en de bijbehorende tekenen, die daaraan vooraf gaan. Die tekenen zijn vooral de oordelen, die de aarde zullen treffen en soms van kosmische omvang zijn. Aardbevingen van ongekende omvang, zodat zelfs de aarde zal openbarsten, schudden zal op haar grondvesten, waggelen zal als een dronken man. Sterren zullen vallen, hagelstenen van tientallen kilo's in gewicht zullen massaal naar beneden komen (Openb. 18).
Dit zijn de termen waarin de profetie over de eindtijd spreekt.
Toch leidt dat voor de gelovige niet tot wanhoop. Want in het verlengde ervan ligt de komst van Jezus Christus. Hij komt, om de wereld gerechtigheid te leren, de volkeren het heilig recht. Dat kan niet anders dan door de oordelen heen. De mensen zullen roepen:
"Bergen valt op ons en heuvelen bedekt ons, want de toorn van het Lam is gekomen". Wat een uitspraak is dat. De toorn van het Lam. Tot die erkenning zal het komen.
Jezus Christus is het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt. Dat wordt slechts door weinig mensen geloofd en aanvaard. Eerst als het Lam ten tweede male verschijnt - maar nu in toorn - zal Zijn macht worden erkend. Dwars door de oordelen heen zal de Schepping, die uit Zijn hand is voortgekomen en nog steeds zijn eigendom is, worden verlost van de macht van duivel, zonde en dood.
Daarom, het is echt feest als het Kerstfeest is. We mogen ons bedenken, dat Hij die kwam als kindje in de kerststal, straks zal komen om Zijn Schepping te verlossen en te bevrijden. De Bijbel zegt het zo: ''Want de schepping is aan de vruchteloosheid onderworpen" (Rom. 8:20). Met de mens die in zonde viel, mist nu ook de schepping de heerlijkheid van God, haar maker (Rom. 3:23).
Maar aan die vruchteloos, die leegheid en nutteloosheid komt een einde als de oorspronkelijke eigenaar komt om het werk van zijn handen te bevrijden van de duivelse ketenen die haar gevangen houden. We zien uit naar het feest van Zijn komst en roepen elkaar en de hele schepping toe: "Zie, Hij komt!"
Feike ter Velde
Het was in de jaren '70 - nu zo'n vijfentwintig jaar geleden - een grote schok toen de 'Club van Rome' met haar rapport kwam over de toestand van de aarde. De Club van Rome was een internationale groep van wetenschappers en industriëlen onder leiding van de Amerikaan Dennis Meadows, die zich zorgen maakte over de toekomst van onze planeet. De conclusie was: er moet een einde komen aan de groei van de Westerse economie, want de natuurlijke hulpbronnen, kolen, olie en aardgas raken binnen enkele tientallen jaren uitgeput en wat dan? De voedseltekorten zouden wereldwijd geweldig toenemen als de wereldbevolking maar zou doorgroeien, er zouden massaal ziektes uitbreken en voor het jaar 2050 zou de aarde ineen storten. De schok was groot en vooral veel jongeren werden pessimistisch, zo niet depressief. Want hoe moet het verder. Wat zal de toekomst - hun toekomst - brengen?
In die jaren kwam een golf van discussie en emotie los, milieugroepen kregen grote aanhang, sommige mensen vluchtten in religieuze bewegingen die tot de aanbidding van Moeder Aarde kwamen, offers aan de zee wilden brengen, bomen wilden omhelzen of dolfijnen wilden knuffelen. Er ontstond een gevoel van machteloosheid en de gedachte van 'vluchten kan niet meer', dus wat nu?
Er was ook veel kritiek. Dennis Meadows en de zijnen zouden geen rekening hebben gehouden met de verschillen tussen de diverse gebieden in de wereld, Eerste, Tweede en Derde Wereld en ook niet met de voortschrijdende technologische ontwikkelingen. Alleen al de conclusie dat de aarde ineen zou storten, was onverdraaglijk.
In 1992 kwam er een volgend rapport van de Club van Rome, met nieuwe berekeningen en computermodellen. De conclusies waren mogelijk nog somberder. Zei het eerste rapport dat er 'grenzen aan de groei' moesten komen, het tweede rapport van Dennis Meadows heette 'De grenzen voorbij - Wereldwijde catastrofe of een duurzame wereld'. De adviezen waren: de natuurlijke hulpbronnen moeten worden ontzien, de vervuiling moet worden teruggedrongen en de bevolkingsgroei moet krachtig worden beperkt, want we zijn de grenzen al overschreden. Kortom: Alarm om de Schepping!
Het gaat om de Schepping! De Bijbel leert ons dat er ook een Schepper is. Dat leren we uit het geschapene. Die Schepper is de God van de Bijbel, de God van Israël en de Vader van de Here Jezus Christus.
Het Kerstfeest herinnert ons aan de geboorte van Jezus Christus, de Zoon van God, in menselijke gedaante. Hij kwam om de wereld te verlossen. Te verlossen van de macht van de zonde. De Bijbel leert ons dat de mensheid in zonde is gevallen, losgeraakt is van de Ene en Ware God, de Schepper van hemel en aarde, en daardoor op zichzelf is teruggevallen.
Een mens zonder God heeft een gesloten wereldbeeld: de aarde waarop wij wonen hangt, in dat wereldbeeld, in een onmetelijk en zwijgend heelal. Wij zijn aan onszelf overgelaten en we redden het niet meer met zoveel wereldwijde problemen. Er moeten maatregelen komen en wel onmiddellijk. Wereldklimaat-conferenties leggen overheden wetten op om de klimaatsveranderingen te beïnvloeden, zodat dramatische scenario's van komende ijstijden, vloedgolven, verwoestende orkanen en andere catastrofes wellicht kunnen worden voorkomen.
Kan het tij nog keren?
Alle menselijke oplossingen zullen echter falen als vergeten wordt wat diezelfde Bijbel ons leert over de toekomst van onze aarde. Want wat wetenschappers constateren en wat de natuur ons laat zien, staat beschreven in de Bijbel. Profeten en apostelen spreken van de wederkomst van Jezus Christus en de bijbehorende tekenen, die daaraan vooraf gaan. Die tekenen zijn vooral de oordelen, die de aarde zullen treffen en soms van kosmische omvang zijn. Aardbevingen van ongekende omvang, zodat zelfs de aarde zal openbarsten, schudden zal op haar grondvesten, waggelen zal als een dronken man. Sterren zullen vallen, hagelstenen van tientallen kilo's in gewicht zullen massaal naar beneden komen (Openb. 18).
Dit zijn de termen waarin de profetie over de eindtijd spreekt.
Toch leidt dat voor de gelovige niet tot wanhoop. Want in het verlengde ervan ligt de komst van Jezus Christus. Hij komt, om de wereld gerechtigheid te leren, de volkeren het heilig recht. Dat kan niet anders dan door de oordelen heen. De mensen zullen roepen:
"Bergen valt op ons en heuvelen bedekt ons, want de toorn van het Lam is gekomen". Wat een uitspraak is dat. De toorn van het Lam. Tot die erkenning zal het komen.
Jezus Christus is het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt. Dat wordt slechts door weinig mensen geloofd en aanvaard. Eerst als het Lam ten tweede male verschijnt - maar nu in toorn - zal Zijn macht worden erkend. Dwars door de oordelen heen zal de Schepping, die uit Zijn hand is voortgekomen en nog steeds zijn eigendom is, worden verlost van de macht van duivel, zonde en dood.
Daarom, het is echt feest als het Kerstfeest is. We mogen ons bedenken, dat Hij die kwam als kindje in de kerststal, straks zal komen om Zijn Schepping te verlossen en te bevrijden. De Bijbel zegt het zo: ''Want de schepping is aan de vruchteloosheid onderworpen" (Rom. 8:20). Met de mens die in zonde viel, mist nu ook de schepping de heerlijkheid van God, haar maker (Rom. 3:23).
Maar aan die vruchteloos, die leegheid en nutteloosheid komt een einde als de oorspronkelijke eigenaar komt om het werk van zijn handen te bevrijden van de duivelse ketenen die haar gevangen houden. We zien uit naar het feest van Zijn komst en roepen elkaar en de hele schepping toe: "Zie, Hij komt!"
Feike ter Velde
