800 x 1 mens
Henk Schouten • 91 - 2015 • Uitgave: 10
Europa siddert van afgrijzen, steeds zijn er mensen die voor veel geld in gammele bootjes de oversteek van Libië en andere Noord-Afrikaanse landen richting Europa wagen. Ook vanuit het Midden-Oosten vluchten steeds meer mensen richting het westen. Hoeveel zijn er in geslaagd die westerse wereld te halen, hoevelen zijn na angstige uren in het koude water van de Middellandse Zee verdronken?
Ik schrijf dit vanwege de ramp waarbij misschien wel 800 mensen zijn omgekomen. Je hoort het getal, maar zelden besef je wat het betekent dat 24 of 80 of 800 mensen zijn omgekomen, het zijn helaas dagelijkse berichten. Het gaat om 800 maal een mens. Een mens met een vader en een moeder, een broer of een zus. Mogelijk iemand die gehuwd is of kinderen heeft, hoe onveilig hoe hopeloos en uitzichtloos moet je situatie zijn om je in zo`n levensgevaarlijke en onzekere onderneming te storten?
Wat zijn de motieven die tot die uiterst onzekere en gevaarlijke keuze hebben geleid? Daar mogen wij in ons welvarend, rijk en vrij land niet te makkelijk over oordelen. Snel en vol egoïsme laten wij ons leiden door eigen economische motieven, of we zijn onzeker over de kleur en samenstelling van onze stad of ons dorp. Eigen onzekerheid is vaak in het geding.
Waggelend naar het einde?
We horen van dergelijke bootjes met islamieten en christenen aan boord. Samen in hetzelfde schuitje, samen in dezelfde hopeloze en uitzichtloze situatie. Je zou daar misschien verbroedering verwachten. Schokkend te lezen dat de christenen door hun islamitische medevluchters overboord gegooid zijn. In wat voor wereld leven we?
Ik geloof dat de wereld waggelt naar het einde, of beter: alle tekenen leren ons dat de terugkomst van Jezus Christus, Hij toch is onze hoop, heel aanstaande is. Ik hoor steeds meer mensen relativeren. Als het om IS gaat wordt verwezen naar de kruistochten. Het toenemend geweld? Dat was er toch altijd al, zegt men. Het is bewust, dan wel onbewust negeren van wat werkelijk gebeurt en het ontkennen van de antichristelijke overheersing en demonie die deze wereld gijzelt. De politiek heeft het moeilijk met al deze dingen, een afspiegeling van de samenleving.
Israël
Gods volk was ook een ontheemd volk. Israël had geen eigen land, was vreemdeling, deed het geringste werk waarbij de slavendienst het geen enkele toekomst bood. De angst en vertwijfeling waren zo groot dat ze tot God schreeuwden. God leidde hen met machtige hand uit het slavenhuis. God werd hun Koning en Wetgever. Juist in die wetten werd vastgelegd hoe hun houding moest zijn naar de weduwe, de wees en de vreemdeling, waren ze immers zelf geen vreemdelingen geweest? Israël kwam vaak onder het oordeel, juist wanneer het deze zorg verzaakte. In al die dingen is Israël ons als voorbeeld gegeven.
Kamp Westerbork
Op 7 mei 1938 werd door de minister van justitie C.M.J.F. Goseling onze grens voor vluchtelingen (lees Joden uit Oost-Europa) gesloten. Het vreemdelingenvraagstuk was acuut geworden. Een hard standpunt. Citaat: “Een vluchteling zal voortaan als een ongewenst element voor de Nederlandse samenleving te beschouwen zijn, die aan de grens geweerd zal moeten worden.” Nederland stond daarin niet alleen, alle westerse landen reageerden zo. Het was de vooravond van een vreselijke tijd die komen zou.
Ook toen werd onderhandeld, uiteindelijk mochten er 7000 joden worden toegelaten. Voor hen werd een stukje heide gereserveerd bij Westerbork. De kosten voor het kamp werden door de Joodse gemeenschap gedragen, dat hoorde bij de deal. Zo financierden de Joden het kamp dat door de Nazi`s als ‘Durchgangslager’ werd gebruikt om hen af te voeren naar een ‘Vernichtungslager’.
6 miljoen Joden werden vermoord. Nee, 6 miljoen keer werd 1 Jood vermoord. Een mens met een vader en een moeder, een broer of een zus. Mogelijk iemand die gehuwd was of kinderen had en eerder voor de pogroms in Oost-Europa was gevlucht.
Nooit meer!? Het is geworden tot ‘alle dagen weer’. We leven aan de vooravond van een vreselijke tijd. Wij echter verwachten de Here Jezus, Hij komt en zal Zijn volk opnieuw uitleiden. Ik weet het zeker, Maranatha, Jezus komt spoedig. Maak u klaar zodat u die Heer ontmoeten kunt.
Henk Schouten
Ik schrijf dit vanwege de ramp waarbij misschien wel 800 mensen zijn omgekomen. Je hoort het getal, maar zelden besef je wat het betekent dat 24 of 80 of 800 mensen zijn omgekomen, het zijn helaas dagelijkse berichten. Het gaat om 800 maal een mens. Een mens met een vader en een moeder, een broer of een zus. Mogelijk iemand die gehuwd is of kinderen heeft, hoe onveilig hoe hopeloos en uitzichtloos moet je situatie zijn om je in zo`n levensgevaarlijke en onzekere onderneming te storten?
Wat zijn de motieven die tot die uiterst onzekere en gevaarlijke keuze hebben geleid? Daar mogen wij in ons welvarend, rijk en vrij land niet te makkelijk over oordelen. Snel en vol egoïsme laten wij ons leiden door eigen economische motieven, of we zijn onzeker over de kleur en samenstelling van onze stad of ons dorp. Eigen onzekerheid is vaak in het geding.
Waggelend naar het einde?
We horen van dergelijke bootjes met islamieten en christenen aan boord. Samen in hetzelfde schuitje, samen in dezelfde hopeloze en uitzichtloze situatie. Je zou daar misschien verbroedering verwachten. Schokkend te lezen dat de christenen door hun islamitische medevluchters overboord gegooid zijn. In wat voor wereld leven we?
Ik geloof dat de wereld waggelt naar het einde, of beter: alle tekenen leren ons dat de terugkomst van Jezus Christus, Hij toch is onze hoop, heel aanstaande is. Ik hoor steeds meer mensen relativeren. Als het om IS gaat wordt verwezen naar de kruistochten. Het toenemend geweld? Dat was er toch altijd al, zegt men. Het is bewust, dan wel onbewust negeren van wat werkelijk gebeurt en het ontkennen van de antichristelijke overheersing en demonie die deze wereld gijzelt. De politiek heeft het moeilijk met al deze dingen, een afspiegeling van de samenleving.
Israël
Gods volk was ook een ontheemd volk. Israël had geen eigen land, was vreemdeling, deed het geringste werk waarbij de slavendienst het geen enkele toekomst bood. De angst en vertwijfeling waren zo groot dat ze tot God schreeuwden. God leidde hen met machtige hand uit het slavenhuis. God werd hun Koning en Wetgever. Juist in die wetten werd vastgelegd hoe hun houding moest zijn naar de weduwe, de wees en de vreemdeling, waren ze immers zelf geen vreemdelingen geweest? Israël kwam vaak onder het oordeel, juist wanneer het deze zorg verzaakte. In al die dingen is Israël ons als voorbeeld gegeven.
Kamp Westerbork
Op 7 mei 1938 werd door de minister van justitie C.M.J.F. Goseling onze grens voor vluchtelingen (lees Joden uit Oost-Europa) gesloten. Het vreemdelingenvraagstuk was acuut geworden. Een hard standpunt. Citaat: “Een vluchteling zal voortaan als een ongewenst element voor de Nederlandse samenleving te beschouwen zijn, die aan de grens geweerd zal moeten worden.” Nederland stond daarin niet alleen, alle westerse landen reageerden zo. Het was de vooravond van een vreselijke tijd die komen zou.
Ook toen werd onderhandeld, uiteindelijk mochten er 7000 joden worden toegelaten. Voor hen werd een stukje heide gereserveerd bij Westerbork. De kosten voor het kamp werden door de Joodse gemeenschap gedragen, dat hoorde bij de deal. Zo financierden de Joden het kamp dat door de Nazi`s als ‘Durchgangslager’ werd gebruikt om hen af te voeren naar een ‘Vernichtungslager’.
6 miljoen Joden werden vermoord. Nee, 6 miljoen keer werd 1 Jood vermoord. Een mens met een vader en een moeder, een broer of een zus. Mogelijk iemand die gehuwd was of kinderen had en eerder voor de pogroms in Oost-Europa was gevlucht.
Nooit meer!? Het is geworden tot ‘alle dagen weer’. We leven aan de vooravond van een vreselijke tijd. Wij echter verwachten de Here Jezus, Hij komt en zal Zijn volk opnieuw uitleiden. Ik weet het zeker, Maranatha, Jezus komt spoedig. Maak u klaar zodat u die Heer ontmoeten kunt.
Henk Schouten
