Wake up (10) - Loofhuttenfeest, schaduw van het Vrederijk
Arno Lamm & Emile Vanbeckevoort • 90 - 2014 • Uitgave: 21
Het binden en in de afgrond werpen van de satan is een gebeurtenis die aan de start van het Vrederijk vooraf gaat. Niet toevallig is dat ook het werkelijke thema van het Loofhuttenfeest. Dit feest van de loofhutten is – in tegenstelling tot Grote Verzoendag – heel terecht de meest vrolijke periode van het jaar en duurt 7 dagen.
De Bijbelse instructie voor het volk Israël was om tijdelijke hutten van boomtakken te maken en daarin zeven dagen te verblijven, omdat God hen in tenten heeft laten wonen toen Hij hen uit Egypte leidde. Tegenwoordig slapen de meeste Joden niet in deze hutten, maar gebruiken ze hier zeven dagen lang de dagelijkse maaltijden.
Niet alleen wordt er bij stilgestaan dat wij mensen maar een tijdelijke verblijfplaats op aarde hebben, maar vooral dat God ervoor koos om onder de mensen te komen wonen. God ‘tabernakelde’ onder ons als betekenis van ‘tijdelijk onder ons wonen’, een gedachte waar Johannes uitdrukkelijk naar verwijst (zie Johannes 1:14). Het is een tijd van uitbundig feest met een duidelijke instructie om vrolijk te zijn voor het aangezicht des Heren. De profeet Zacharia beschrijft dat dit feest in het Vrederijk door alle volken (!) gevierd zal worden. De definitie van dit feest is ‘een grote blijdschap die heel het volk ten deel zal vallen’ als u begrijpt waar deze zin vandaan komt (Lucas 2:10).
De grote oogst
Dit feest start op Gods feestenkalender vijf dagen na Grote Verzoendag. Zoals deze Verzoendag nog op zijn volledige werkelijkheid in Christus wacht, zal ook het Loofhuttenfeest nog een werkelijke betekenis in Yeshua krijgen. Als Hij als Koning der koningen is teruggekeerd naar de aarde en Zijn voeten op de Olijfberg staan, dan weten we uit de Bijbel dat er nog een korte strijd zal zijn: met Azazel, die niet zonder slag of stoot de schuld van deze wereldchaos en de verleiding tot zonde uit alle eeuwen op zich zal willen nemen. Maar als hij in de verzegelde afgrond is geworpen (Openbaring 20:1-3), dan zal het Vrederijk en de vervulling van het Loofhuttenfeest daadwerkelijk gekomen zijn.
Het Loofhuttenfeest wordt gevierd als alle oogst in Israël is ingezameld en na dit feest zijn er geen Bijbelse feesten meer te vinden op de kalender die ook voor de Nieuwe Verbondsgelovigen van profetische betekenis zijn. Dat alle oogst dan is binnengehaald, houdt voor ons ook een diepe Nieuwtestamentische waarschuwing in: na de wederkomst van Christus zullen alle delen van Zijn Grote Oogst zijn binnengehaald, het laatste deel overigens tijdens de Grote Verdrukking. Net zoals in Israël de druiven werden getreden in de persbak, zo zal ook het Lam, voordat Hij terugkomt, de persbak treden van de wijn der gramschap van de toorn van God, een verwijzing naar het oordeel over de volkeren die Hem niet hebben geloofd of diegenen die van Hem afvallig zijn geworden.
De Grote Sabbat
Als Christus terugkomt, zal Hij het Vrederijk instellen, de grote ‘Sabbat’ van vrede en rust. Dan begint de zevende dag na de Schepping, die net als elk van de eerste zes dagen ook duizend jaar zal duren. Vandaar dat ook de wekelijkse sabbat als de schaduw wordt gezien van dit Vrederijk. Als we de in de Bijbel opgenomen tijdslijnen bestuderen, moeten we vaststellen dat de eerste 6000 jaar nagenoeg ten einde lopen, waardoor we meer dan ooit het hoofd omhoog mogen heffen en mogen uitzien naar de start van die zevende dag. Dan zal de sabbat als schaduw veranderen in de werkelijkheid achter deze schaduw, in Christus.
Wij mogen nu al die feesten vieren, in die zin dat ze hun werkelijke betekenis voor onze geloofswandel gaan krijgen en impact krijgen op ons handelen. Maar zelfs als deze feesten in hun werkelijkheid in Jezus Christus vervuld zullen zijn, zal hun betekenis niet verloren gaan in het Vrederijk.
Christenen en Joden
Het verschil tussen de meer orthodoxe Joodse benadering van de feesten en de messiaanse beleving, is dat de laatste groep Jezus Christus in al deze feesten centraal stelt, omdat Hij ook de werkelijkheid van deze feesten is. Zodra die waarheid duidelijk wordt, wordt ook de glans over deze feesten nog veel groter.
Hoewel de Kerk deze feesten zeker na keizer Constantijn helaas heeft verbonden met het Oude Testament en het verband tussen de schaduw en de werkelijkheid zo ook niet meer kon leggen, is de Nieuwtestamentische betekenis van deze feesten natuurlijk precies het verbindingspunt waar christenen en messiaanse Joden elkaar in Christus kunnen ontmoeten. Overigens zonder dat gelovigen uit de heidenen zich voortaan Joods moeten gedragen.
Eigenlijk is het onbestaanbaar dat deze twee groepen gelovigen in Yeshua zo weinig verbinding met elkaar hebben, terwijl ze juist geroepen zijn tot die éne nieuwe mens in Christus! Of nog anders uitgedrukt: in onze tijd hebben de natuurlijke takken en de geënte loten op die éne Edele Olijf nauwelijks contact met elkaar. Moeten christenen zich dat niet aantrekken, met hun geschiedenis in gedachten?
Briesende leeuw
Ook dit jaar mogen we op het Bazuinenfeest, de Grote Verzoendag en het komende Loofhuttenfeest weer heel precieze vragen stellen aan onze discipelschapswandel. Want gelet op Gods profetische feestkalender mogen wie Zijn Woord doen rekenen op een komende opname van alle generaties van gelovigen in Christus, gevolgd door een daadwerkelijke wederkomst van de Koning der koningen en de start van een echt aards Vrederijk dat duizend jaar zal duren. En die Sabbat heeft de wereld heel erg hard nodig.
Maar tot die tijd zal de tegenstander er als een briesende leeuw alles aan doen om dat te voorkomen. Dat zien we in de wereld om ons heen, maar ook niet in het minst door zijn pogingen om dat Goddelijke patroon van Gods toekomstige werkelijkheid voor christenen onzichtbaar of wazig te houden en zodoende ook de totstandkoming van die ene nieuwe mens in Christus te verhinderen.
Arno Lamm en Emile Vanbeckevoort
De Bijbelse instructie voor het volk Israël was om tijdelijke hutten van boomtakken te maken en daarin zeven dagen te verblijven, omdat God hen in tenten heeft laten wonen toen Hij hen uit Egypte leidde. Tegenwoordig slapen de meeste Joden niet in deze hutten, maar gebruiken ze hier zeven dagen lang de dagelijkse maaltijden.
Niet alleen wordt er bij stilgestaan dat wij mensen maar een tijdelijke verblijfplaats op aarde hebben, maar vooral dat God ervoor koos om onder de mensen te komen wonen. God ‘tabernakelde’ onder ons als betekenis van ‘tijdelijk onder ons wonen’, een gedachte waar Johannes uitdrukkelijk naar verwijst (zie Johannes 1:14). Het is een tijd van uitbundig feest met een duidelijke instructie om vrolijk te zijn voor het aangezicht des Heren. De profeet Zacharia beschrijft dat dit feest in het Vrederijk door alle volken (!) gevierd zal worden. De definitie van dit feest is ‘een grote blijdschap die heel het volk ten deel zal vallen’ als u begrijpt waar deze zin vandaan komt (Lucas 2:10).
De grote oogst
Dit feest start op Gods feestenkalender vijf dagen na Grote Verzoendag. Zoals deze Verzoendag nog op zijn volledige werkelijkheid in Christus wacht, zal ook het Loofhuttenfeest nog een werkelijke betekenis in Yeshua krijgen. Als Hij als Koning der koningen is teruggekeerd naar de aarde en Zijn voeten op de Olijfberg staan, dan weten we uit de Bijbel dat er nog een korte strijd zal zijn: met Azazel, die niet zonder slag of stoot de schuld van deze wereldchaos en de verleiding tot zonde uit alle eeuwen op zich zal willen nemen. Maar als hij in de verzegelde afgrond is geworpen (Openbaring 20:1-3), dan zal het Vrederijk en de vervulling van het Loofhuttenfeest daadwerkelijk gekomen zijn.
Het Loofhuttenfeest wordt gevierd als alle oogst in Israël is ingezameld en na dit feest zijn er geen Bijbelse feesten meer te vinden op de kalender die ook voor de Nieuwe Verbondsgelovigen van profetische betekenis zijn. Dat alle oogst dan is binnengehaald, houdt voor ons ook een diepe Nieuwtestamentische waarschuwing in: na de wederkomst van Christus zullen alle delen van Zijn Grote Oogst zijn binnengehaald, het laatste deel overigens tijdens de Grote Verdrukking. Net zoals in Israël de druiven werden getreden in de persbak, zo zal ook het Lam, voordat Hij terugkomt, de persbak treden van de wijn der gramschap van de toorn van God, een verwijzing naar het oordeel over de volkeren die Hem niet hebben geloofd of diegenen die van Hem afvallig zijn geworden.
De Grote Sabbat
Als Christus terugkomt, zal Hij het Vrederijk instellen, de grote ‘Sabbat’ van vrede en rust. Dan begint de zevende dag na de Schepping, die net als elk van de eerste zes dagen ook duizend jaar zal duren. Vandaar dat ook de wekelijkse sabbat als de schaduw wordt gezien van dit Vrederijk. Als we de in de Bijbel opgenomen tijdslijnen bestuderen, moeten we vaststellen dat de eerste 6000 jaar nagenoeg ten einde lopen, waardoor we meer dan ooit het hoofd omhoog mogen heffen en mogen uitzien naar de start van die zevende dag. Dan zal de sabbat als schaduw veranderen in de werkelijkheid achter deze schaduw, in Christus.
Wij mogen nu al die feesten vieren, in die zin dat ze hun werkelijke betekenis voor onze geloofswandel gaan krijgen en impact krijgen op ons handelen. Maar zelfs als deze feesten in hun werkelijkheid in Jezus Christus vervuld zullen zijn, zal hun betekenis niet verloren gaan in het Vrederijk.
Christenen en Joden
Het verschil tussen de meer orthodoxe Joodse benadering van de feesten en de messiaanse beleving, is dat de laatste groep Jezus Christus in al deze feesten centraal stelt, omdat Hij ook de werkelijkheid van deze feesten is. Zodra die waarheid duidelijk wordt, wordt ook de glans over deze feesten nog veel groter.
Hoewel de Kerk deze feesten zeker na keizer Constantijn helaas heeft verbonden met het Oude Testament en het verband tussen de schaduw en de werkelijkheid zo ook niet meer kon leggen, is de Nieuwtestamentische betekenis van deze feesten natuurlijk precies het verbindingspunt waar christenen en messiaanse Joden elkaar in Christus kunnen ontmoeten. Overigens zonder dat gelovigen uit de heidenen zich voortaan Joods moeten gedragen.
Eigenlijk is het onbestaanbaar dat deze twee groepen gelovigen in Yeshua zo weinig verbinding met elkaar hebben, terwijl ze juist geroepen zijn tot die éne nieuwe mens in Christus! Of nog anders uitgedrukt: in onze tijd hebben de natuurlijke takken en de geënte loten op die éne Edele Olijf nauwelijks contact met elkaar. Moeten christenen zich dat niet aantrekken, met hun geschiedenis in gedachten?
Briesende leeuw
Ook dit jaar mogen we op het Bazuinenfeest, de Grote Verzoendag en het komende Loofhuttenfeest weer heel precieze vragen stellen aan onze discipelschapswandel. Want gelet op Gods profetische feestkalender mogen wie Zijn Woord doen rekenen op een komende opname van alle generaties van gelovigen in Christus, gevolgd door een daadwerkelijke wederkomst van de Koning der koningen en de start van een echt aards Vrederijk dat duizend jaar zal duren. En die Sabbat heeft de wereld heel erg hard nodig.
Maar tot die tijd zal de tegenstander er als een briesende leeuw alles aan doen om dat te voorkomen. Dat zien we in de wereld om ons heen, maar ook niet in het minst door zijn pogingen om dat Goddelijke patroon van Gods toekomstige werkelijkheid voor christenen onzichtbaar of wazig te houden en zodoende ook de totstandkoming van die ene nieuwe mens in Christus te verhinderen.
Arno Lamm en Emile Vanbeckevoort
