De leugens achter de boycot
Jan van Barneveld • 90 - 2014 • Uitgave: 4
Bijna de hele wereld loopt te hoop tegen Israël. Vitens en de VN, Vitesse en de VS, de PGGM en de EU, allemaal doen ze mee aan de wereldwijde BDS-campagne. BDS is een afkorting van Boycot, niet-investeren en Sancties. De VN heeft dit jaar tot ‘Internationaal Jaar van Solidariteit met Palestijnen’ gebombardeerd. Vrienden van Israël hebben een fulltime baan om al de leugens en valse beschuldigingen tegen Israël te weerleggen. Waarom is er toch zoveel wrevel en zelfs felle haat tegen Israël? Waarom vluchten de Joden uit Frankrijk? Terwijl Israël z’n best doet om aardig te zijn, zelfs tegenover de vijanden. Heeft Handelingen 1:6 er iets mee te maken?
Water
Vitens heeft de samenwerking met het Israëlische nationale waterbedrijf Mekorot opgezegd. Mekorot is zeer geavanceerd in het drinkbaar maken van zeewater. Waar Vitens over valt is dat Mekorot ook werkt voor en met Joodse mensen in, wat Vitens noemt, de ‘bezette gebieden’. Dit dwaze gebaar, waarmee Vitens de Palestijnen wil steunen, brengt Vitens meer schade dan Mekorot. Een dwaas gebaar, want de Palestijnse Autoriteit (PA) heeft zelf geen bezwaar om intensief met Israël samen te werken. In december hebben dr. Shaddad van de Waterautoriteit van Jordanië en Hazem Nasser, zijn collega van de PA, een overeenkomst over een groot waterproject met Israël gesloten. In Aqaba wordt een ontziltingsfabriek gebouwd waarvan de PA jaarlijks 20 miljoen kubieke meter drinkwater krijgt. Waar zeurt Vitens eigenlijk over? De Palestijnen krijgen elk jaar al 52 miljoen kubieke meter uit het Meer van Galilea in plaats van de 31 miljoen die bij de Oslo-Akkoorden in 1993/1995 is afgesproken. Dus de PA heeft niets te klagen wat water betreft. Waarom dan het waterbedrijf Vitens wel? Zou de Australische minister van Buitenlandse Zaken Juli Bishop (57), die dergelijke boycotacties antisemitisch vindt, gelijk hebben?
PGGM
De grote pensioenbeheerder PGGM in Zeist heeft na lang aandringen van een aantal linkse NGO’s, zoals het Nederlands Palestina Comité, Pax Christi, Novib , ICCO, enz. de samenwerking verbroken met vijf Israëlische banken die financiële relaties hebben met Israëlische nederzettingen. Die nederzettingen ‘in bezet gebied’ zouden ‘volgens het internationale recht onwettig zijn’. In een interview met het blad Times of Israel Daily vraagt mevrouw Juli Bishop zich af, wat wij ons ook vaak afvragen, welke internationale wetten dat dan wel zijn.
Duizend (1.000!) juristen uit 26 landen van de wereld hebben een brief gestuurd aan mevrouw Catherine Ashton van Buitenlandse Zaken van de EU. Een dame die bekend staat om haar venijnige vijandschap tegen Israël. In die brief rekenen die rechtsgeleerden af met 1) de bewering dat de Joodse nederzettingen in Judea en Samaria niet wettig zijn, 2) met de uitdrukking ‘1967 grenzen’ voor de toekomstige ‘Palestijnse staat’ en 3) met de term ‘bezette gebieden’.
Argumenten
We lopen deze drie vaak gebruikte en algemeen aanvaarde leugens in de internationale strijd tegen Israël kort na.
3) ‘Bezette gebieden’. Nadat de VN in november 1947 de staat Israël erkend had en Ben Goerion in mei 1948 de onafhankelijke Joodse staat had afgeroepen, hebben een vijftal Arabische staten Israël overvallen. Hun doel was hetzelfde als het doel van de huidige vredespartner van Israël, de PA: Het vernietigen van de door de VN erkende Joodse staat. Toen brak de Onafhankelijkheidsoorlog uit. In 1949 kwam het tot een wapenstilstand waarbij Jordanië Judea en Samaria (wat men nu de ‘Palestijnse gebieden’ noemt) annexeerde en dus bezette. Aan die bezetting kwam in 1967 een einde toen Israël de Zesdaagse Oorlog won. Daarna beheerde Israël die gebieden. De term ‘bezette gebieden’ is hier niet van toepassing op Israël, omdat de bezetting van Jordanië nooit erkend is geweest.
Tijdens het optreden van de vader van het moderne terrorisme, Yasser Arafat, kwam de Palestijnse Bevrijdingsbeweging, een samenraapsel van terroristische groepen tot stand. Zij verenigden zich tot de Palestijnse Autoriteit (PA). Tijdens het Oslo-proces (1993-1995) werd afgesproken dat over de grenzen van een eventuele Palestijns gebied onderhandeld zou worden. In deze tussentijdse overeenkomst (1995) tussen Israël en de PA erkende de Palestijnen de Israëlische aanwezigheid in Judea en Samaria. Onderhandelingen moesten de permanente situatie vastleggen.
De uitdrukking ‘1967-lijnen’ (2) komt in de Oslo-Akkoorden niet voor. Het is eigenlijk een verzinsel dat door de veel herhaling tot waarheid is geworden. De bedoeling is om Israël in de onderhandelingen van tevoren te binden aan bepaalde gevaarlijke grenzen. Het gaat volgens het internationale recht om ‘betwiste gebieden’ waarover onderhandeld moet worden.
Ten slotte de ‘illegale nederzettingen’ (1). Het overgrote deel van de wereld is van mening dat de nederzettingen ‘volgens internationaal recht’ onwettig zijn. Maar de mening van de wereld maakt die nederzettingen niet onwettig. Welke internationale wetten zouden die nederzettingen onwettig maken? Stel die vraag maar niet aan hen die hard ‘internationaal recht’ roepen. Het gaat waarschijnlijk om artikel 49 van de Vierde Conventie van Geneve waarin massale verplaatsingen van bevolkingsgroepen naar bezette gebieden verboden wordt. Dat is hier niet het geval. De nederzettingen ‘bezetten’ geen privébezit van Arabische inwoners. Het betreft ongeveer 3% van het betwiste gebied.
De laatste twintig jaar zijn er geen nieuwe nederzettingen bij gekomen. De huizen die gebouwd worden komen binnen de bestaande nederzettingen. Het kabaal dat de PA, de VS, de VN enz. hierover maken heeft twee doelen: Ten eerste als materiaal om Israël tot paria onder de volken te maken. Vervolgens voor het antisemitische streven van de PA om niet alleen de ‘betwiste gebieden’, maar heel Israël ‘judenfrei’ opgeleverd te krijgen. Wie protesteert tegen dit duidelijke antisemitisme? Overigens, meer dan 70% van de Israëli’s is tegen terugtrekken uit ‘de gebieden’.
De HEER regeert
Intussen gaat de HERE, de God van Israël door met Zijn plan. Regelmatig landen vliegtuigen met leden van de stam Manasse op Ben Goerion. Joden verlaten massaal Frankrijk vanwege een explosie van antisemitische misdaden. Nederland heeft de kring van Gods zegen verlaten omdat niet alleen maatschappelijke organisaties, maar ook bedrijven en onze regering meezingen in de wereldse en helaas ook religieuze anti-Israël koren. Het toenemende antisemitisme en de diplomatieke en economische oorlogsvoering tegen Israël laten de beker van Gods toorn vollopen. Eind april verwacht Obama dat er een definitief akkoord komt tussen Israël en de PA. Intussen speelt Iran zijn spelletje en is binnenkort toe aan de eerste atoomproef.
En de HERE God maar waarschuwen. Op 15 april 2014 is, op het Joodse Pesachfeest, de eerst bloedmaan van 2014/15. Tekens aan de hemel! Eind april eist Obama een vredesovereenkomst. Bidt voor wijsheid van de Israëlische regering. Wijsheid is te werken in het spoor van Gods plan. ‘Here herstelt U in deze tijd het koningschap voor Israël?’ (Handelingen 1:6) vroegen de apostelen. Wij leven in het begin van Gods antwoord ‘ja’ op deze vraag. Want het profetische woord is zeer vast.
Jan van Barneveld
Water
Vitens heeft de samenwerking met het Israëlische nationale waterbedrijf Mekorot opgezegd. Mekorot is zeer geavanceerd in het drinkbaar maken van zeewater. Waar Vitens over valt is dat Mekorot ook werkt voor en met Joodse mensen in, wat Vitens noemt, de ‘bezette gebieden’. Dit dwaze gebaar, waarmee Vitens de Palestijnen wil steunen, brengt Vitens meer schade dan Mekorot. Een dwaas gebaar, want de Palestijnse Autoriteit (PA) heeft zelf geen bezwaar om intensief met Israël samen te werken. In december hebben dr. Shaddad van de Waterautoriteit van Jordanië en Hazem Nasser, zijn collega van de PA, een overeenkomst over een groot waterproject met Israël gesloten. In Aqaba wordt een ontziltingsfabriek gebouwd waarvan de PA jaarlijks 20 miljoen kubieke meter drinkwater krijgt. Waar zeurt Vitens eigenlijk over? De Palestijnen krijgen elk jaar al 52 miljoen kubieke meter uit het Meer van Galilea in plaats van de 31 miljoen die bij de Oslo-Akkoorden in 1993/1995 is afgesproken. Dus de PA heeft niets te klagen wat water betreft. Waarom dan het waterbedrijf Vitens wel? Zou de Australische minister van Buitenlandse Zaken Juli Bishop (57), die dergelijke boycotacties antisemitisch vindt, gelijk hebben?
PGGM
De grote pensioenbeheerder PGGM in Zeist heeft na lang aandringen van een aantal linkse NGO’s, zoals het Nederlands Palestina Comité, Pax Christi, Novib , ICCO, enz. de samenwerking verbroken met vijf Israëlische banken die financiële relaties hebben met Israëlische nederzettingen. Die nederzettingen ‘in bezet gebied’ zouden ‘volgens het internationale recht onwettig zijn’. In een interview met het blad Times of Israel Daily vraagt mevrouw Juli Bishop zich af, wat wij ons ook vaak afvragen, welke internationale wetten dat dan wel zijn.
Duizend (1.000!) juristen uit 26 landen van de wereld hebben een brief gestuurd aan mevrouw Catherine Ashton van Buitenlandse Zaken van de EU. Een dame die bekend staat om haar venijnige vijandschap tegen Israël. In die brief rekenen die rechtsgeleerden af met 1) de bewering dat de Joodse nederzettingen in Judea en Samaria niet wettig zijn, 2) met de uitdrukking ‘1967 grenzen’ voor de toekomstige ‘Palestijnse staat’ en 3) met de term ‘bezette gebieden’.
Argumenten
We lopen deze drie vaak gebruikte en algemeen aanvaarde leugens in de internationale strijd tegen Israël kort na.
3) ‘Bezette gebieden’. Nadat de VN in november 1947 de staat Israël erkend had en Ben Goerion in mei 1948 de onafhankelijke Joodse staat had afgeroepen, hebben een vijftal Arabische staten Israël overvallen. Hun doel was hetzelfde als het doel van de huidige vredespartner van Israël, de PA: Het vernietigen van de door de VN erkende Joodse staat. Toen brak de Onafhankelijkheidsoorlog uit. In 1949 kwam het tot een wapenstilstand waarbij Jordanië Judea en Samaria (wat men nu de ‘Palestijnse gebieden’ noemt) annexeerde en dus bezette. Aan die bezetting kwam in 1967 een einde toen Israël de Zesdaagse Oorlog won. Daarna beheerde Israël die gebieden. De term ‘bezette gebieden’ is hier niet van toepassing op Israël, omdat de bezetting van Jordanië nooit erkend is geweest.
Tijdens het optreden van de vader van het moderne terrorisme, Yasser Arafat, kwam de Palestijnse Bevrijdingsbeweging, een samenraapsel van terroristische groepen tot stand. Zij verenigden zich tot de Palestijnse Autoriteit (PA). Tijdens het Oslo-proces (1993-1995) werd afgesproken dat over de grenzen van een eventuele Palestijns gebied onderhandeld zou worden. In deze tussentijdse overeenkomst (1995) tussen Israël en de PA erkende de Palestijnen de Israëlische aanwezigheid in Judea en Samaria. Onderhandelingen moesten de permanente situatie vastleggen.
De uitdrukking ‘1967-lijnen’ (2) komt in de Oslo-Akkoorden niet voor. Het is eigenlijk een verzinsel dat door de veel herhaling tot waarheid is geworden. De bedoeling is om Israël in de onderhandelingen van tevoren te binden aan bepaalde gevaarlijke grenzen. Het gaat volgens het internationale recht om ‘betwiste gebieden’ waarover onderhandeld moet worden.
Ten slotte de ‘illegale nederzettingen’ (1). Het overgrote deel van de wereld is van mening dat de nederzettingen ‘volgens internationaal recht’ onwettig zijn. Maar de mening van de wereld maakt die nederzettingen niet onwettig. Welke internationale wetten zouden die nederzettingen onwettig maken? Stel die vraag maar niet aan hen die hard ‘internationaal recht’ roepen. Het gaat waarschijnlijk om artikel 49 van de Vierde Conventie van Geneve waarin massale verplaatsingen van bevolkingsgroepen naar bezette gebieden verboden wordt. Dat is hier niet het geval. De nederzettingen ‘bezetten’ geen privébezit van Arabische inwoners. Het betreft ongeveer 3% van het betwiste gebied.
De laatste twintig jaar zijn er geen nieuwe nederzettingen bij gekomen. De huizen die gebouwd worden komen binnen de bestaande nederzettingen. Het kabaal dat de PA, de VS, de VN enz. hierover maken heeft twee doelen: Ten eerste als materiaal om Israël tot paria onder de volken te maken. Vervolgens voor het antisemitische streven van de PA om niet alleen de ‘betwiste gebieden’, maar heel Israël ‘judenfrei’ opgeleverd te krijgen. Wie protesteert tegen dit duidelijke antisemitisme? Overigens, meer dan 70% van de Israëli’s is tegen terugtrekken uit ‘de gebieden’.
De HEER regeert
Intussen gaat de HERE, de God van Israël door met Zijn plan. Regelmatig landen vliegtuigen met leden van de stam Manasse op Ben Goerion. Joden verlaten massaal Frankrijk vanwege een explosie van antisemitische misdaden. Nederland heeft de kring van Gods zegen verlaten omdat niet alleen maatschappelijke organisaties, maar ook bedrijven en onze regering meezingen in de wereldse en helaas ook religieuze anti-Israël koren. Het toenemende antisemitisme en de diplomatieke en economische oorlogsvoering tegen Israël laten de beker van Gods toorn vollopen. Eind april verwacht Obama dat er een definitief akkoord komt tussen Israël en de PA. Intussen speelt Iran zijn spelletje en is binnenkort toe aan de eerste atoomproef.
En de HERE God maar waarschuwen. Op 15 april 2014 is, op het Joodse Pesachfeest, de eerst bloedmaan van 2014/15. Tekens aan de hemel! Eind april eist Obama een vredesovereenkomst. Bidt voor wijsheid van de Israëlische regering. Wijsheid is te werken in het spoor van Gods plan. ‘Here herstelt U in deze tijd het koningschap voor Israël?’ (Handelingen 1:6) vroegen de apostelen. Wij leven in het begin van Gods antwoord ‘ja’ op deze vraag. Want het profetische woord is zeer vast.
Jan van Barneveld
